مبانی پانتئیستی سبک زندگی در معنویت‌‌گرایی جدید

تفاوت‌های موجود در سبک‌های مختلف معنویت‌گرایی متاثر از تفاوت در مبانی نظری آن‌هاست. درک مبانی خداشناسی و انسان‌شناسی در یک جریان معنویت‌گرا می‌تواند در رمزگشایی از سبک زندگی آن جریان مفید باشد. مقاله حاضر سعی دارد با استفاده از پژوهش‌های موجود درباره عقاید معنویت‌گرایان جدید، دیدگاه متداول این افراد درباره خداوند و انسان را بر محور خداشناسی پانتئیستی تحلیل نماید و ضمن بیان ویژگی‌های خاص پانتئیسم در معنویت جدید، گمانه‌زنی‌هایی درباره تاثیرات آن بر سبک زندگی معنویت‌گرایان ارائه کند. بر اساس یافته‌های این مقاله، خدا در معنویت‌گرایی جدید امری غیرمتعال، محلول در همه‌چیز، همراهی‌کننده و مشکل‌گشاست که در مواقع ضروری با توجه به ندای درون حاضر می‌شود و انسان نه به‌عنوان عبد، مطیع یا تابع خداوند، بلکه به‌عنوان بخش فعال از الوهیت و هوش هدایتگر جهان به‌حساب می‌آید. این نگاه خاص پانتئیستی به خدا و انسان باعث شده است که بروز نشانه‌هایی چون زندگی در لحظه، تقدیس ندای درون، تعامل با خداوند از طریق عشق به خود، دوست داشتن دیگران از طریق خوددوستی، دیدن هر چیز در شعاع وجودی خود و تاکید بر خودشکوفایی و خودبسندگی در سبک زندگی معنویت‌گرایان جدید محتمل باشد.