بررسی روابط ساده و چندگانه ساخت و سازگرایی در کلاس و شیوه اجرای برنامه درسی (رویکردهای تدریس و ارزیابی )با رویکردهای یادگیری دانشجویان در دوره های کارشناسی دانشگاه شیراز

هدف این پژوهش بررسی رابطه شیوه اجرای برنامه درسی( رویکردهای تدریس و ارزیابی اساتید ) و رویکردهای ساخت و سازگرایانه در کلاس درس با رویکردهای یادگیری دانشجویان بود . با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 670 دانشجوی کارشناسی رشته های مختلف دانشگاه شیراز انتخاب شدند و با تکمیل پرسشنامه های فراگرد مطالعهspq ، پرسشنامه محیط یادگیری ساخت وسازگراcles، پرسشنامه تجربه دانشجویان از دانشکده cseq و پرسشنامه های رویکرد تدریس و ارزیابی اساتید اطلاعات مورد نیاز گرد آوری شده و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. بر اساس یافته های پژوهش اکثر دانشجویان رویکرد یادگیری خود را عملی توصیف می کنند ولی اساتید خود را بیشتر دارای رویکرد تدریس مدار و رویکرد ارزیابی بازتولید دانش می دانند . بین رویکرد تدریس یادگیری مدا ر و رویکرد ارزیابی سازماندهی و کاربرد دانش رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد . اما رویکرد ارزیابی بازتولید دانش با رویکرد تدریس یادگیری مدار همبستگی منفی معنی دار دارد . تاکید دانشکده بر هر دو دسته کیفیات شناختی و کیفیات حرفه ای و کاربردی با رویکرد ارزیابی سازماندهی و کاربرد دانش دارای رابطه مثبت و معنیدار است . اما بین هیچکدام از رویکردهای یادگیری با کیفیات مورد تاکید دانشکده رابطه معنی دار یافت نشد . از مجموع یافته ها می توان از اهمیت آموزش تعالی و مشارکت جویانه از نظر دانشجویان را استنباط نمود و بر این نکته تاکید ورزید که به منظور تحقق رسالت آموزشی و پژوهشی دانشگاه باید نگرش اساتید به تدریس و ارزیابی در آموزش عالی بهبود یابد. توجه بیشتر اساتید به فعالیتهای مشارکت جویانه تمایل دانشجویان را به پذیرش رویکرد عمقی یادگیری بیشتر میکند . هدف این پژوهش