بازنمایی دانش در رویکرد یادگیری ساخت گرایی و دلالتهای آن برای طراحی آموزشی

با ظهور رویکردهای جدی معرفت شناسی در اواخر نیمه دوم قرن بیستم بحث از بازنمایی دانش مجددا به عنوان محوری تعیین کننده در مباحث فلسفی ، روانشناسی و تعلیم و تربیتی مطرح شده است. بازنمایی دانش کلید واژه ای بر ورود به مباحث طراحی آموزشی نیز هست ، زیرا که رویکردهای طراحی آموزشی ساخت گرا با الهام از مبانی نظریه های روانشناسی شناختی و با مایه گرفتن از تحقیقات گسترده پیاژه و ویگوتسکی توانسته اند این نظریه ها را برای طراحی محیط های یادگیری ساخت گرا به کار گیرند . طراحی محیط های یادگیری ساخت گرا از جهات و وجوه بسیاری با رویکردهای طراحی آموزشی نسل قبل از آن که طراحی با رویکرد سیستمی نامیده می شود تفاوت دارد . در طراحی محیط های یادگیری ساخت گرا با مفروض دانستن شکل گیری معنا بر آن است تا ضمن دست یافتن به آموزش های کارآ و موثر که جزء ارکان تعریف طراحی آموزشی به عنوان یک رشته است ، شاگرد بتواند به منابع و فرایندهای متنوع و متعددی برای ساختن معنا در ذهن خود نائل اید . بررسی مبانی معرفت شناختی و روانشناختی رویکردهای طراحی محیط های یادگیری ساخت گرا و دلالتهای آن برای طراحی محیط های یادگیری ساخت گرا محور اصلی این مقاله را تشکیل می دهد .