بررسی رابطه برخی پیشایندهای مهم و مربوط با خود ناتوان سازی تحصیلی و رابطه آن با پیامدهای برگزیده در دانش آموزان پسر سال اول دبیرستانهای اهواز

در مطالعه حاضر رابطه برخی پیشایندهای شخصیتی و انگیزشی خودناتوان سازی تحصیلی با این متغیر مورد بررسی قرار گرفت. به علاوه رابطه خود ناتوان سازی با برخی پیامدهایش نظیر عملکرد تحصیلی بعدی نگرش نسبت به تقلب و اقدام به آن بررسی شد. 436 دانش آموز پسر سال اول دبیرستان به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های اقتباس شده از pals توسط آنها تکمیل گردید. نتایج نشان داد که از بین هدفهای تبحری تنها هدف تبحری دانش آموز با خودناتوان سازی رابطه ( منفی) داشت. به علاوه ، غیر ازهدف عملکردی والدین، هیچ یک از هدفهای عملکردی( عملکردگرا و عملکرد گریز) دانش آموز، کلاس و معلم، خود ناتوان سازی را پیش بینی نکردند. تحلیل کوواریانس نشان داد هدفهای عملکردگریز خواه با هدفهای تبحری همراه شوند خواه نشوند اثری روی درگیری در خودناتوان سازی ندارند. سایر نتایج نشان داد که متغیرهای کارآمدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی قبلی به صورت منفی و بدبینی به مدرسه به صورت مثبت خودناتوان سازی را پیش بینی کردند و بین دو گروه قومی ( فارس و عرب زبان) در استفاده از راهبردهای خودناتوان سازی تفاوتی مشاهده نشد. تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که کلیه متغیرهای پیش بین با خودناتوان سازی تحصیلی رابطه چند گانه دارند. نتایج مربوط به متغیرهای پیامد آشکار ساخت که خودناتوان سازی با عملکرد تحصیلی بعدی رابطه منفی و با نگرش نسبت به تقلب و اقدام به آن رابطه مثبت دارد. در پایان رابطه بین هدفهای پیشرفت و خودناتوان سازی ازنظر برخی مسایل فرهنگی و بافت تعلیم و تربیت مورد بحث قرار می گیرند.