نقش باورهای خودکارآمدی، خودگردانی و هوش در پیشرفت درسی دانش آموزان دبیرستانی

پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش باورهای خودکارآمدی، خودگردانی و هوش در پیشرفت درسی دانش آموزان انجام شده است. نمونه ای مشتمل بر 60 کلاس از دانش آموزان دختر و پسر از میان کلاسهای پایه اول دبیرستانهای تهران به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد تا در این پژوهش شرکت کنند و به پرسشنامه ها جواب دهند. یادگیری خودگردان (srl) در این پژوهش بر اهمیت ابعاد به هم تنیده راهبردهای شناختی، فراشناختی و انگیزشی که یادگیرندگان در یادگیری از آن استفاده می کنند تاکید دارد. تحلیل داده ها نشان داد که متغیرهای پیش بین در این تحقیق یعنی هوش، خودگردانی و باورهای خودکارآمدی به ترتیب هر یک نقشی در پیش بینی پیشرفت درسی دانش آموزان پسر و دختر دارند. این تحلیل به طور جداگانه برای هر یک از دو گروه دانش آموزان دختر و پسر انجام گرفته و نقش متغیرهای پیش بین در متغیر ملاک مشخص شده است.