بررسی همه گیر شناسی مصرف سیگار در کارکنان ادارات دولتی اهواز و مقایسه اثربخشی روشهای رفتاری و- آموزشی و رفتاری - دارویی در ترک سیگار با کنترل سن -مدت زمان مصرف و هیجان خواهی

پژوهش حاضر از دو بخش همه گیر شناسی و ترک سیگار تشکیل شده است. ابتدا میزان شیوع استعمال سیگار در کارکنان ادارات دولتی بررسی شد و سپس اثربخشی چند روش ترک سیگار مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. روش تحقیق مرحله اول، میدانی و مرحله دوم آزمایشی میدانی بود. جمعیت پژوهشی، کارکنان ادارات و سازمانهای غیرصنعتی دولتی شهر اهواز بود. در این پژوهش از دو نمونه همه گیرشناسی و نمونه ترک استفاده شده است. نمونه همه گیرشناسی شامل 1334 نفر ( 1089 مرد و 245 زن) بود که از بین 26 اداره دولتی به طور تصادفی انتخاب شدند. نمونه دوم شامل 135 آزمودنی بود که از بین داوطلبان ترک سیگار انتخاب و به طور تصادفی در یکی از 5 گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. این گروهها عبارتند از: 1) رفتاری 2) رفتاری - آموزشی 3) رفتاری - دارویی 4) دارونما 5) فهرست انتظار. در این تحقیق سه متغیر سن، سالهای مصرف سیگار و هیجان خواهی کنترل شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل یک پرسشنامه حاوی سوالات همه گیرشناسی و مقیاس هیجان خواهی آرنت (1994) بودند. آزمودنیها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یکماهه، از لحاظ تعداد مصرف روزانه سیگار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج همه گیرشناسی نشان داد که 23% کارکنان مرد و 2/1% کارکنان زن به طور متوسط روزی 9 نخ سیگار مصرف می کنند و میانگین سن شروع مصرف سیگار 9/20 سالگی است. نتایج مرحله ترک نشان داد که روش رفتاری تاثیر معنی داری در ترک سیگار نداشت، ولی روشهای رفتاری - آموزشی و رفتاری - دارویی تقریبا به یک اندازه باعث ترک سیگار شدند. متغیرهای سن، سالهای مصرف و هیجان خواهی نقش تعیین کننده ای در کاهش مصرف سیگار نداشتند.