مطالعه تاثیر کنش ارتباطی بر وفاق نهادی نخبگان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

مساله این پژوهش عدم نهادینه شدن وفاق نهادی نخبگان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران است. براین اساس سوال تحقیق به صورت زیر مطرح شده است: چرا وفاق نخبگان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران نهادینه نشده‌است؟ براساس استدلال نظری تحقیق ، وفاق نخبگان سیاسی تابع کنش ارتباطی آنهاست. این فرضیه براساس داده‌های تجربی مورد ارزیابی قرار گرفته است. داده‌ها به روش پیمایش و از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شده و از طریق نرم افزار spss و excel برای تحلیل آماده شده‌اند. در باب پیامد یافته‌های تجربی بر تئوری این پژوهش می‎توان گفت برخلاف انتظار ، کنش گفتمانی باعث کاهش وفاق نخبگان سیاسی می‌شود. به عبارت دیگر هرچه نخبگان سیاسی با یکدیگر بیشتر درخصوص موضوعات مختلف گفتگو کنند شواهد نشان می‌دهد که از وفاق آنان کاسته می‌شود. اما وفاق نخبگان سیاسی با بعد روابطی کنش ارتباطی هم‌تغییری مثبت دارد؛ به گونه‌ای که هرچه ارتباط نخبگان سیاسی با یکدیگر بیشتر باشد، وفاق آنها نیز بیشتر خواهد بود. یافته‌های تجربی نشان می‌دهد که 12/. درصد از واریانس وفاق نخبگان سیاسی از طریق شرط علی کنش ارتباطی تبیین می‌شود