فاصله فرهنگی و تقابل گفتمان‌های سفر(نمونه‌های مورد مطالعه: استان‌های آذربایجان غربی و گیلان)

اهداف: امروزه صنعت گردشگری، نقشی مهم در توسعه کشورهای مختلف اعم از توسعه‌یافته یا در حال توسعه، ایفا می‌کند. این صنعت بسیار متاثر از فرهنگ گردشگری است. یکی از مولفه‌های مهم در فرهنگ گردشگری، «فاصله فرهنگی» است. این مقاله که بر پایه مطالعات میدانی در دو استان آذربایجان غربی و گیلان نوشته شده است، با تاکید بر نظام ارزش‌های موجود در فرهنگ گردشگری این دو منطقه، به موضوع فاصله فرهنگی میان جامعه میزبان و جامعه مهمان (گردشگر داخلی/خارجی) می‌پردازد و در این جهت، با ابداع مفهوم فاصله زیست‌محیطی به‌مثابه بدیل فاصله فرهنگی که بر پایه احساس تعلق یا عدم تعلق به محیط ‌زیست است، به نکاتی مهم دست می‌یابد. روش مطالعه: این پژوهش در دو حوزه فرهنگی و میدان آذربایجان غربی و گیلان بر پایه روش کیفی مردم‌نگارانه بر اساس مطالعه میدانی، مشاهده مشارکتی، گفت‌وگو با مطلعان کلیدی در بازه زمانی 1398 تا 1400 انجام شده و در آن منظر شناختی روش مطالعه بر پایه وجود ذی‌نفعان چندگانه در حوزه‌های فرهنگی است. یافته‌ها: در میدان و مورد نخست، برخلاف آن چه رایزینگر در یافته‌های خود مطرح می‌کند، با پدیده متفاوتی روبه‌رو می‌شویم که در آن برخی از عناصر موجود در نظام ارزش‌ها و هنجارهای جامعه میزبان و مهمان به هم نزدیک‌تر است. در میدان و مورد دوم، نظریه آنتونی الیور اسمیت، بیرگیت موسگات و همکاران، جرمی بولتجنس و همکاران، چین چین وانگ و کارل کاتر، برنت ریتچی، آلفانسو وارگاس سانچز برای درک و فهم شرایط گردشگری در بحران، مصداق می‌یابد. نتیجه‌گیری: از نتایج جالب این پژوهش آن است که فاصله زیست‌محیطی و فرهنگی کم‌تری میان جامعه میزبان و جامعه مهمان (گردشگر خارجی) در مواردی چون وندالیسم در میدان نخست (آذربایجان غربی) به چشم می‌خورد. در میدان دوم (گیلان)، الگوی مهم اخوت بر پایه درد در وضعیت گردشگری در بحران (بازه همه‌گیری) به تعریف رابطه میزبان-مهمان گسترش می‌یابد.

cultural difference (cd) and the discourse clash of travel case studies: gilan and western azerbaijan

objectives: today, the tourism industry plays a crucial role in the development of various countries, whether developed or developing. this industry is significantly influenced by the tourism culture, with one essential component being &cultural distance.& this article, based on field studies conducted in the two provinces of west azerbaijan and gilan, emphasizes the value system in the tourism culture of these regions. it explores the cultural distance between the host and the guest society (domestic/foreign tourists) and, in this regard, introduces the concept of environmental distance as an alternative to cultural distance based on the sense of belonging or non-belonging to the environment. methods: this study, in the cultural and field domains of west azerbaijan and gilan, is based on a qualitative anthropological method, using field studies, participatory observation, and interviews with key informants conducted from 2019 to 2021. the study’s cognitive approach relies on multiple stakeholders in cultural areas. results: in the field and the first case, contrary to what razinger suggests in his findings, a different phenomenon is encountered where some elements in the value system and norms of the host society and guests are closer to each other. in the field and the second case, the theories of anthony oliver-smith, birgit mosgöller and colleagues, jeremy boissevain and colleagues, qingqin wang and carl cater, brent ritchie, and alfonso vargas sanchez are exemplified to understand and comprehend the conditions of tourism in crises. conclusion: one interesting result of this research is that there is less cultural and environmental distance between the host society and foreign tourists, especially in the face of vandalism in the first field (west azerbaijan). in the second field (gilan), the pattern of brotherhood based on pain in the tourism crisis (pandemic) situation expands, and the host-guest relationship seems more influential.