مقایسۀ سرعت تعدیل نگهداشت وجه نقد در دوران رونق و رکود اقتصادی

تمایل شرکت‌ها به نگهداری میزان بهینه‌ای از وجه نقد از این موضوع ناشی می‌شود که نگهداشت کمتر و بیشتر از میزان مذکور می‌تواند به کاهش ارزش شرکت بیانجامد. این موضوع باعث می‌شود که شرکت‌ها همواره تلاش کنند تا نسبت نگهداشت وجه نقد واقعی را در جهت نیل به نسبت بهینه (هدف)، تعدیل کنند. سرعت تعدیل به عوامل مختلفی در سطح شرکت، صنعت و اقتصاد کلان وابسته است. هدف این پژوهش، بررسی اثر رونق و رکود اقتصادی بر سرعت تعدیل نگهداشت وجه نقد است. برای این منظور از 2893 مشاهده در بازۀ زمانی 1399-1382 در قالب داده‌های ترکیبی نامتوازن استفاده شده است. برای برآورد مدل‌های ایستا از برآوردگر حداقل مربعات معمولی و جهت تخمین مدل‌های پویا از برآوردگر گشتاورهای تعمیم‌یافتۀ سیستمی استفاده شده است. نتایج پژوهش، وجود نسبت نگهداشت وجه نقد بهینه را در شرکت‌های ایرانی تایید می‌کند. افزون بر آن، نتایج نشان می‌دهد که در قیاس با دوران رکود، در دوران رونق اقتصادی، شرکت‌ها نسبت نگهداشت وجه نقد واقعی خود را با سرعت بیشتری به سمت نسبت هدف، تعدیل می‌کنند.  این نتایج با مفاهیم مطرح در نظریۀ توازن سازگاری دارد.