بررسی رابطه بحران مالی، چرخه عمر و استراتژی های تجدید ساختار دارایی و مالی شرکت های دارای بحران مالی

تجدید ساختار به مفهوم تغییرات عمیق و راهبردی در شرکت است که به‌طور گسترده‌ بر فعالیت‌های آینده آن تاثیر می‌گذارد. لذا، ‌مطالعه حاضر به بررسی تاثیر ‌‌راهبردهای تجدید ساختار دارایی و مالی در مراحل مختلف چرخه عمر شرکت‌های بحران‌زده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 13941384 پرداخته است. برای ‌انتخاب شرکت‌های بحران‌زده از zscore toffler  استفاده شد و 406 سال شرکت ‌به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. مراحل چرخه عمر شرکت با استفاده از مدل جریانات نقدی دیکینسون (2007) تعیین گردید. از مدل رگرسیون لاجیت نیز برای آزمون فرضیه‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد متغیر q توبین فقط با راهبرد تجدید ساختار دارایی رابطه ‌منفی و معناداری دارد. متغیر دارایی کل با راهبرد تجدید ساختار مدیریتی رابطه مثبت و با راهبرد تجدید ساختار دارایی رابطه منفی دارد. بین متغیرهای اهرم مالی، جریانات نقدی، سهامداران نهادی، بازده دارایی شرکت و هر دو راهبرد تجدید ساختار رابطه معناداری مشاهده نشد. همچنین یافته‌ها نشان داد ‌شرکت‌های مرحله رشد نسبت به شرکت‌های مراحل تولد، بلوغ، احیا و افول کمتر از برنامه تجدید ساختار دارایی استفاده می‌کنند و شرکت های مرحله تولد نسبت به شرکت‌های مراحل رشد، بلوغ، احیا و افول کمتر از تجدید ساختار مالی استفاده می کنند.

Examining the Relation of Financial Crisis, Life Cycle, and Asset and Financial Restructuring Strategies of Companies with Financial Crisis

Restructuring is a concept of profound changes that have an extensive impact on the future activities of the company. In this regard, investigating the effect of enforcement of these strategies is crucial. The purpose of this study is to investigate the impact of the implementation of restructuring strategies in different stages of the lifecycle of companies that are stuck in crises. For this purpose, we used Zscore Toffler to select crisis companies. Our sample consists of 406 years – Companies between 20052015. Dickinson’s cash flow model (2011) was used to determine the stages of the company’s life cycle and the Logit regression model was used to test the hypotheses. The results suggest that Toobin’s variable is only significant and negatively correlated with the asset restructuring strategy. The total assets variable correlated negatively with the restructuring of management structures, and positively with the asset restructuring strategy. We found no relationship between the financial leverage variables, the cash flows of the institutional shareholders, the firm’s assets, and two structure renewal strategies. The results indicate that growthstage companies are less likely to use the asset restructuring plan than firms in the birth, maturity, shakeout, and decline stage. Similarly, in the birth stage Companies, the use of management restructuring is less likely than firms in growth, maturity, and shakeout stages.