بررسی تحلیلی تاریخ‌نگاری روایی امامیه تا نیمه قرن پنجم هجری

با از بین رفتن بخشی قابل توجه از تالیفات علمای امامیه در حوزه تاریخ‌نگاری، آثار نگاشته شده از سوی محدثان، مهم‌ترین منبع پژوهش در تاریخ تشیع و سیره معصومان: را تشکیل می‌دهد. این موضوع خاستگاه پیدایش این پرسش است که کاربست رویکرد و روش حدیثی در نگارش تاریخ، چه اثری بر گزاره‌های تاریخی داشته است و به طور کلی، تاریخ‌نگاری روایی امامیه از چه ویژگی‌هایی برخوردار است؟ تحقیق حاضر برای پاسخ‌دادن به این پرسش، با رویکردی میان رشته‌ای، پس از ارائه گزارشی درباره بستر شکل‌گیری این کتب، به بررسی انگیزه محدثان از نگارش آن‌ها و مقایسه رویکرد آنان در گزارش تاریخ با دیدگاه تاریخ‌نگاران پرداخته است؛ و سپس ارزیابی سندی و محتوایی برخی گزاره‌های تاریخ‌نگاری روایی امامیه تا نیمه قرن پنجم هجری را در دستور کار خود قرار داده است.

The Analytical Investigation of Imamiyeh Historiography up to the Half of 5th Century After Hijrah

In spite of the annihilation of the measurable part of compilations of Imamiyeh scholars in regard with historiography, the written works of scholars is considered as the most important sources of research in regard with the Shiite history as well as the conduct of infallible Imams peace be upon them. This issue leads to the raising of this question concerning the effect of approach and narrative method of historiography on the historical propositions as well as the features of Imamiyeh narrative historiography.   Following the presentation of a report on the development of these books, the present research has investigated the motivation of traditionists to write them and compared their approaches with those of historiographers to answer this question. Finally, it has been done the documentary and content investigation of some propositions of Imamiyeh narrative historiography up to the half of 5th century.