بازتاب اوضاع اجتماعی ایران در تاریخ‌نگاری عصر صفوی؛ بررسی موردی تاریخ عالم‌آرای عباسی

متون تاریخی دوره میانه صفویه، از ابتدای حکومت شاه‌عباس یکم (978 1038ق) تا پایان حیات او، از نظر پرداختن به تاریخ اجتماعی، دارای رویکردی متفاوت با منابع تاریخ دوره اوّل است. نگاشته شدن این متون در برهه‌ای از زمان همراه با آرامش، امنیت و ثبات، سبب شده است که مسائل اجتماعی و فرهنگی، بیش از حدّ متعارف مورد توجه نویسندگان قرار گیرد. تاریخ عالم‌آرای عباسی، تالیف اسکندربیک منشی (9681043ق)، یکی از منابع مهمّ تاریخ‌نگاری عصر شاه‌عباس یکم است. این تحقیق، بر آن است با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، رویکرد آن را نسبت به مسائل مختلف اجتماعی، مانند: طبقات اجتماعی، روابط مردم با حکومت و پیامدهای اجتماعی جنگ، مورد بررسی قرار دهد.

reflecting the social situation of iran in the historiography of the safavid era ; a case study of tarikh e alam aray e abbasi

the historical texts of safavid middle time, from the beginning of the government of shah abbas i (978-1038 a. h) to the end of his life, have an approach towards social history different from the historical sources of the first period. the writing of these texts in time of peace, security and stability has made writers pay more attention to the social and cultural issues than usual. tarikh e- alam aray e- abbasi, compiled by skanderbeik monshi (1043- 968 a. h), is one of the important sources of historiography in the era of shah abbas i. this research aims to investigate its approach towards the various social issues such as the social classes, people’s relations with the government and the social consequences of war relying on the descriptive-analytical method of research.