تحلیل بحران اقتصادی مصر در سال‏های 796 تا 806 قمری؛ نمونه‌ای از روش تاریخ‌نگاری مقریزی (د.845 ق)

مطالعات روش‌شناختی مورخان مسلمان می‎‌تواند بخشی از میراث گذشتگان را بازنمایی کند و الگوهایی را برای پژوهش، پیش روی تاریخ ‌پژوهان قرار دهد. مقاله حاضر می‌کوشد با بررسی تحلیل تقی‌الدین احمد مقریزی (د.845 ق) درباره بحران‌های اقتصادی مصر، دریچه‌ای به سوی شناخت روش‌شناسی او بگشاید.نتیجه این مقاله نشان می‌دهد که مقریزی با مبنا قرار دادن یک فرضیه، ارائه نمونه‌هایی عینی از مشاهدات خود و مقایسه و تطبیق نمونه‌های تاریخی با نمونه‌های مشابه این بحران‌ها در دوره خود توانسته است بین متغیر بحران قحطی مصر و سیاست‌های پولی دولت، ارتباطی علّی معلولی برقرار کند و نظریه‌ای درباره ارزش ذاتی پول ارائه نماید. این نظریه، جایگاه مقریزی را بالاتر از دیگر اقتصاددانان عرصه پول قرار می‌دهد.

The Analysis of Economic Crisis of Egypt from 796 to 806, a Case of Maqrizi’s Historiography Method

The methodological studies of Muslim historians can represent part of the past’s inheritance and provide some patterns for the research in favor of historians.The present article tries to investigate the analysis by Taqieddin Ahmad e Maqrizi (845 After Hijrah) related to the economic crises of Egypt to appreciate his methodology. The result of this research clarifies that Maqrizi could make a cause and effect relationship between the famine crisis in Egypt and the financial policies of government and present a theory related to the natural value of money based on a hypothesis, presentation of objective samples of his observations as well as the comparison and adjustment of historical samples with the ones similar to these crises in his era.This theory considers the position of Maqrizi higher than that of the other economists in relation to money.