جداسازی و شناسایی نوکاردیا در نمونه های مشکوک به سل ریوی با استفاده از تکنیک پارافین بایتینگ

نوکاردیا باسیل گرم مثبت هوازی بوده که یکی از مکان‌های اصلی عفونت توسط آن، بافت ریه می‌باشد. این باکتری علایم بالینی مشابه به عفونت ناشی از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس را بوجود می‌آورد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی شیوع نوکاردیا در نمونه‌های خلط و مایع حاصل از شستشوی ریه در افراد مشکوک به سل ریوی با استفاده از تکنیک پارافین بایتینگ بود. در این بررسی 250 نمونه خلط و مایع حاصل از شستشوی ریه از افراد مشکوک به سل ریوی با استفاده از تکنیک پارافین بایتینگ مورد بررسی قرار گرفت. بعد از جمع‌آوری نمونه‌ها، ابتدا چندین لام میکروسکوپی جهت چند نوع رنگ آمیزی تهیه و بقیه نمونه‌ها در لوله حاوی کربن فری براث حاوی میله پارافینی کشت و در دمای 35 درجه سانتیگراد انکوبه گردید. میله‌های پارافینی بطور منظم مورد بررسی قرار گرفته و ایزوله‌های مشکوک با تست‌های مختلف فنوتیپیک بخصوص رشد در محیط لیزوزیم براث مورد بررسی قرار گرفتند. در اسمیرهای تهیه شده، هیچ ارگانیسمی مشاهده نشد درصورتیکه در نتایج حاصل از کشت، 2 ایزوله از خلط بیماران جداسازی گردید. در رنگ‌آمیزی کلنی با رنگ‌های رایج و اختصاصی، باکتری گرم مثبت، پارشیال اسید فاست مثبت و اسید فاست منفی مشاهده گردید و با رشد ایزوله‌ها در محیط لیزوزیم براث باکتری نوکاردیا تایید گردید. در بررسی بیماران مشکوک به سل ریوی، باید شناسایی نوکاردیا نیز مد نظر قرار داده شود.