رابطه بین منابع قدرت مورد استفاده مدیران و بهره‌وری کارکنان در بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی کردستان

مقدمه: قدرت یکی از راههایی است که از طریق آن رهبر و مدیر می‌تواند در رفتار پیروان خود نفوذ کند. مدیران با بکارگیری منابع قدرت می‌توانند زمینه رشد و تعالی یا زمینه انحراف و فساد سازمان را فراهم آورند و این امر به ماهیت وجودی و چگونگی استفاده از قدرت و منابع آن بستگی دارد. در این مطالعه رابطه بین منابع قدرت مورد استفاده مدیران با بهره‌وری کارکنان در بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی کردستان مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش: این مطالعه توصیفی- تحلیلی و از نوع همبستگی بود که با اهداف کاربردی در سال 1392 انجام شد. جامعه آماری کلیه پرسنل (1937 نفر) شش بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی کردستان بود که از این تعداد 350 نفر به عنوان نمونه تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه استاندارد منابع قدرت سوسمان و دیب و پرسشنامه استاندارد بهره وری هرسی بلانچارد وگلدسمیت بود. به منظور تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی تک نمونه‌ای، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به وسیله نرم افزار spss20استفاده گردید.یافته‌ها: ننایج نشان داد که قدرت تخصص با میانگین (26/5) بیشترین و قدرت پاداش با میانگین (46/2) کمترین میانگین را در بین منابع قدرت مورد استفاده داشته اند. نتایج حاصل از آزمون همبستگی نشان می دهد که بین منبع قدرت اجبار مدیران و بهره‌وری کارکنان همبستگی منفی (0001/0 > pو25/0-r=) و نیز بین قدرت مرجعیت مدیران و بهره‌وری کارکنان همبستگی مثبت (0001/0 > pو29/0-r=) وجود داشت.بحث و نتیجه‌گیری: پیش بینی بهره‌وری از روی منابع قدرت معنی‌دار است. به این معنی که اگر مدیران از تخصص و مهارت‌های خود در اعمال قدرت استفاده کنند، بهره‌وری افزایش می‌یابد. اعمال فشار و اجباری که از قدرت مدیر ناشی می‌شود، بهره‌وری را کاهش می‌دهد. ضریب استاندارد رگرسیون قدرت مرجعیت در پیش بینی بهره‌وری معنی‌دار بود، یعنی منبع قدرت مرجعیت پیش بینی کننده بهره‌وری می‌باشد و مدیران در جهت افزایش بهره‌وری کارکنان باید از منبع قدرت مرجعیت خود بیشتر استفاده کنند.