تاثیر تمرینات مقاومتی بر روی میزان فیلتراسیون گلومرولی و فاکتورهای بیوشیمیایی عملکرد کلیوی مردان مسن دیابتی نوع دو

مقدمه: اگرچه از دیر باز نقش فعالیت بدنی در کنترل و بهبود دیابت نوع دو مورد توجه بوده است، اما نقش و تاثیر فعالیت ورزشی بر روی عملکرد کلیوی بیماران دیابتی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است؛ بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی ده هفته تمرینات مقاومتی بر روی برخی فاکتورهای منتخب موثر در عملکرد کلیوی در بیماران دیابتی نوع دو است.مواد و روش: 21 بیمار دیابتی نوع دو مرد با دامنه‌ی سنی 60-40 سال به طور تصادفی در دو گروه آزمون (11نفر) و گروه کنترل (10نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینات مقاومتی پیشروندهای که از شش تمرین با وزنه تشکیل شده بود، برای 2 الی 3 بار در هفته به مدت 10 هفته انجام شد. شرکت‌کنندگان هر تمرین را 3 دوره (ست) با 12 تکرار و یا تا زمان خستگی انجام می‌دادند. مداخله در یک سالن ورزشی اختصاصی انجام پذیرفت. گروه کنترل هم فعالیت‌های عادی خود را انجام می‌دادند. نمونه‌های خونی جهت اندازه‌گیری میزان فیلتراسیون گلومرولی و فاکتورهای بیوشیمیایی خون (سطوح سرمی اوره، کراتینین و اسید اوریک)، در ابتدا و در پایان ده هفته تمرین مقاومتی از آزمودنی‌ها گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: ده هفته تمرینات مقاومتی باعث کاهش معنی‌داری بر میزان فیلتراسیون گلومرولی (003/0p=) و سطوح سرمی اوره(05/0p=) و کراتینین (001/0p=) شد، درحالی‌که تغییر معنی‌داری در غلظت اسید اوریک خونی دیده نشد. در گروه کنترل هم هیچ تغییر معنی‌داری در سطح فاکتورهای فوق مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد، ده هفته تمرینات مقاومتی پیشرونده باعث بهبود سطح سرمی فاکتورهای بیوشیمیایی اوره و کراتینین شد. بنابراین می‌توان نتیجه‌گرفت، این شیوه تمرینی، روش مناسبی برای بهبود عملکرد کلیوی آزمودنی ها می باشد.