تاثیر برنامه رفتارهای دلبستگی به مادر بر شاخص‌های فیزیولوژی در نوزادان نارس: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: بستری شدن نوزاد نارس در بخش مراقبت های ویژه، سبب جدایی والدین از نوزاد و آشفتگی در زندگی خانوادگی می شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه رفتارهای دلبستگی به مادر بر شاخص‌های فیزیولوژی نوزادان نارس بستری دربخش های مراقبت های ویژه نوزادان انجام شد.مواد و روش: این پژوهش، یک کارآزمایی بالینی بود که بر روی 64 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان انجام شد. نمونه‌ها به صورت تصادفی بلوکی به دو گروه کنترل و مورد تقسیم شدند. مادران گروه مورد، آموزش برنامه رفتارهای دلبستگی (لمس، ماساژ، مراقبت کانگورویی) را به صورت فردی و چهره به چهره و مادران گروه کنترل، مراقبت های معمول بخش (مراقبت کانگورویی) را دریافت کردند. شاخص های فیزیولوژی (تعداد تنفس، ضربان قلب، درجه حرارت و درصد اشباع اکسیژن) 3بار اندازه‌گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار spss نسخه 17 و آزمون تی تست و کای دو استفاده شد.یافته‌ها: میانگین تنفس و ضربان قلب که در طی سه روز متوالی سنجیده شد؛ در گروه مورد نسبت به گروه کنترل کاهش داشت که ازلحاظ آماری تفاوت معنی‌دار بود (001/0 > p). میانگین درصد اشباع اکسیژن و درجه حرارت که در طی سه روز متوالی بررسی شد، در گروه مورد نسبت به گروه کنترل افزایش داشت، این اختلاف ازنظر آماری معنی‌دار بود (001/0 > p). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که برنامه رفتارهای دلبستگی در بخش مراقبت های ویژه نوزادان، بر پارامترهای فیزیولوژی نوزادان نارس تاثیر داشت و باعث بهبود آنها شد. لذا استفاده از این برنامه در این بخشها و روی این گروه از نوزادان پیشنهاد میگردد. واژگان کلیدی: ارتباط مادر-نوزاد، شاخص های فیزیولوژی، نوزادنارس، بخش مراقبت های ویژه نوزادان