مقایسه دو شیوه ارزیابی در آسیب شناسی عملی دهان

مقدمه: ارزیابی، مولفه ضروری آموزش متخصصان بهداشت دهان است و توسعه و اصلاح شیوه های ارزیابی در آموزش دندانپزشکی، لازم بنظر می‌رسد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه دو روش ارزیابی در آسیب شناسی عملی دهان انجام گرفت.مواد و روش‌ها: پژوهش مقطعی از نوع مقایسه‌ای بود که در دانشکده دندانپزشکی شیراز در سال تحصیلی 92 انجام شد. گروه نمونه 110 نفر (55 نفر گروه مورد و 55 نفر گروه شاهد)، شامل کلیه دانشجویان سال سوم بود که در آسیب‌شناسی عملی 1 مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل داده‌ها با نرم افزار 17-spss، آزمون آماری تی مستقل و کای‌دو انجام گرفت.یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمرات آسیب شناسی عملی یک در گروهی که با استفاده از روش ارزیابی جدید مورد سنجش قرار گرفته بودند، در مقایسه با گروهی که با رویکرد سنتی ارزیابی شـــــدند، بالاتر بود (003/0 =p، 041/2=t). بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد روش ارزیابی طراحی شده در مقایسه با روش سنتی، یک آزمون مناسب برای سنجش توانایی و شایستگی عملی دانشجو در آسیب شناسی عملی دهان می باشد. پژوهش حاضر بکارگیری این آزمون را به اساتید آسیب شناسی دهان، فک و صورت پیشنهاد می‌نماید. انجام مطالعات بیشتر در زمینه علت موثر بودن این روش در آینده پیشنهاد می گردد.واژگان کلیدی: آسیب شناسی دهان، کار عملی، ارزیابی