بررسی سندرم فرسودگی شغلی و ارتباط آن با حمایت اجتماعی در پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز، 1389

مقدمه: فرسودگی شغلی یک سندرم روانشناختی است که در پرستاران به دلیل طولانی بودن تماس نزدیک با سایر انسانها، بیشتردیده می شود. حمایت اجتماعی یکی از عوامل مهم مهارکننده اثرات منفی تنش شغلی است. مطالعه حاضر با هدف تعیینفرسودگی شغلی و حمایت اجتماعی در پرستاران و تعیین ارتباط این متغیرها انجام شد.مواد و روش: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 111 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکیشیراز صورت گرفت. جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامههای روا و پایای حمایت اجتماعی مک کین و مارکلین و پرسشنامهفرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 10 و مجذور کای تحلیل شد.یافتهها: 69 % پرستاران اظهار داشتند که حمایت اجتماعی متوسط را از سوی همکاران، سرپرستار و سوپروایزر خود دریافت31 % از افراد میزان فرسودگی شغلی در بعد واماندگی عاطفی را در سطح / 90 % از افراد فرسودگی شغلی داشتند. 2 / می کردند. 5متوسط بیان کردند و بیش از نیمی از پرستاران مسخ شخصیت و عدم کفایت را در سطح کم گزارش کردند. بین حمایت اجتماعی=7/ و فرسودگی شغلی از نظر آماری ارتباط معنی دار وجود داشت) 71 p .)بحث و نتیجهگیری: با توجه به بالا بودن میزان فرسودگی شغلی در پرستاران و ایده آل نبودن میزان حمایت های اجتماعی دریافتشده از سوی همکاران و تاثیر مثبتی که این حمایت ها می تواند بر عملکرد افراد بگذارد، لازم است تمهیداتی در جهت کاهشفرسودگی شغلی و افزایش حمایت اجتماعی دریافت شده اندیشیده شود.