بررسی تاثیر عدالت رویه‌ای بر تعهد عاطفی با نقش میانجی عزت‌نفس مبتنی بر سازمان در کارکنان بیمارستان‌های شهر ساری

مقدمه: حفظ کارکنان به‌دلیل تاثیر منفی‌ای که نرخ بالای قصد ترک شغل بر سازمان‌ها دارد، یک موضوع مهم درزمینۀ کمبود نیروی کار ماهر، قصد ترک شغل و رشد اقتصادی است. کارکنان بیمارستان‌ها با توجه به شرایط کاری دشوار، نیاز به توجه بیشتری در این زمینه دارند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر عدالت رویه‌ای بر تعهد عاطفی با نقش میانجی عزت‌نفس مبتنی بر سازمان در کارکنان بیمارستان‌های شهر ساری بود.مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نوع کمی و از نظر ماهیت، توصیفی با راهبرد پیمایشی بود. روش گردآوری داده‌ها در این تحقیق از نوع کتابخانه‌ای و میدانی و روش نمونه‌گیری، تصادفی طبقه‌ای، و ابزار گردآوری داده‌ها در مرحله میدانی، پرسشنامه استاندارد است که برای بررسی پایایی آن، ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. جامعه آماری پژوهش، کارکنان بیمارستان‌های شهر ساری به تعداد 500 تن، و تعداد نمونه با توجه به جدول مورگان، 217 تن تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزئی به کمک نرم‌افزارهای pls نسخه 3 و spss 22 استفاده گردید.یافته‌ها: آزمون فرضیات نشان داد عدالت رویه‌ای بر عزت‌نفس مبتنی بر سازمان و تعهد عاطفی به ترتیب با ضرایب مسیر 0.743 و 0.295 اثرگذار است. همچنین نقش میانجی عزت‌نفس مبتنی بر سازمان با استفاده از آزمون سوبل بررسی و مورد تایید قرار گرفت.نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد عزت‌نفس مبتنی بر سازمان یک متغیر برجسته برای کارکنان است و می‌تواند به‌عنوان نتیجه ادراک کارکنان از عدالت رویه‌ای مطرح و به‌نوبه خود موجب افزایش تعهد سازمانی عاطفی شود. بنابراین، باید رویه‌های رسمی برای ایجاد استانداردهایی برای تصمیمات سازمانی منسجم، شنیدن نگرانی‌های همه کسانی که تحت تاثیر تصمیمات هستند، و اجازه درخواست برای اطلاعات بیشتر در مورد تصمیمات توسعه یابد.

the effect of procedural justice on affective commitment with the mediating role of organization-based self-esteem in employees of sari hospitals

introduction: employee retention is a critical issue in the context of skilled labor shortages, high turnover intentions, and economic growth, as high turnover rates negatively impact organizations. hospital employees, due to their challenging working conditions, require particular attention in this regard. this study aimed to investigate the effect of procedural justice on affective commitment, with the mediating role of organization-based self-esteem, among employees of sari hospitals.methods: this study was applied in purpose, quantitative in nature, and descriptive with a survey strategy. data were collected through both library and field methods, using a stratified random sampling method. the field data collection tool was a standard questionnaire, the reliability of which was confirmed using cronbach’s alpha coefficient. the study population consisted of 500 employees from sari hospitals, with a sample size of 217 determined using morgan’s table. data were analyzed using structural equation modeling with the partial least squares method, implemented in spss 22 software and pls software.results: hypothesis testing revealed that procedural justice significantly affected organization-based self-esteem and affective commitment, with path coefficients of 0.743 and 0.295, respectively. additionally, the mediating role of organization-based self-esteem was confirmed using the sobel test.conclusion: the results showed that organization-based self-esteem is a significant variable for employees. it could be enhanced through employees’ perception of procedural justice, thereby increasing affective organizational commitment. therefore, formal procedures should be developed to establish standards for consistent organizational decisions, address the concerns of all stakeholders affected by decisions, and allow requests for additional information regarding decisions.