تدوین مدل سیاست‌گذاری تولید دانش کاربردی در مدیریت سلامت

مقدمه: نظام سلامت هر کشوری برای پاسخگویی به نیازهای در حال تغییر جامعه و افزایش کارایی، اثربخشی، کیفیت و ایجاد عدالت همواره با سیاست‌سازی و سیاست‌گذاری جدید یا تجدید نظر سیاست‌های قبلی، اصلاحاتی را در سطح ملی و منطقه‌ای اعمال می‌نماید. هدف اصلی پژوهش حاضر، تدوین مدل سیاست‌گذاری تولید دانش کاربردی در مدیریت سلامت است.روش‌ها: این پژوهش به روش کیفی (روش نظریه‌پردازی داده‌بنیاد) و با استفاده از نرم‌افزار maxqda مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت آشنایی با داده‌ها در اجرای بخش کیفی پژوهش، نظرات 15 نفر از متخصصان مدیریت بحران سلامت در وزارت بهداشت و خبرگان دانشگاهی در رشته‌های سیاست‌گذاری، مدیریت دولتی، مدیریت نوآوری و مدیریت صنعتی که در حوزه پژوهش صاحب‌نظر هستند، به روش نمونه‌گیری هدفمند در قالب مصاحبه عمیق در پاییز 1400 گردآوری شد.یافته‌ها:  مضمون ارزیابی سیاست‌های تولید دانش بومی برای مدیریت بحران سلامت به‌عنوان مهم‌ترین شاخص در فرآیند سیاست‌ها، مضمون آموزش عوامل فرهنگی در بومی‌سازی تجارب دیگر کشورها به‌عنوان مهم‌ترین شاخص در آموزش سیاست‌ها و مضمون حلقه‌های مفقودی در وزارت بهداشت کشور در نتیجه عدم توجه به بحران‌های بیولوژیکی به‌عنوان مهم‌ترین شاخص در عوامل ساختاری سیاست‌های تولید دانش بومی برای مدیریت بحران سلامت تعیین شد.نتیجه‌گیری: پس از انجام مطالعه موردی کیفی، مدل نهایی با توجه به متغیرهای محتوای سیاست دانش بومی، فرآیند، آموزش و عوامل ساختاری سیاست‌های تولید دانش کاربردی برای مدیریت سلامت تدوین گردید.

development of a policy model for the production of applied knowledge in health management

introduction: the health system implements national and regional reforms by developing new policies or reforming the previous policies to respond to the changing needs of society, increasing efficiency, effectiveness, and quality and creating justice. the present study aimed to develop a policy model for producing applied knowledge in health management.methods: this study was conducted using a qualitative grounded theory method. the qualitative data were collected through in-depth interviews with 15 purposively selected health crisis management specialists and policymaking, public management, innovation management, and industrial management experts in the fall of 2021. the data were analyzed through maxqda software.results: the most important policymaking indicator was evaluating indigenous knowledge production policies for health crisis management. training cultural factors in the indigenization of other countries’ experiences was the most important indicator in policy education, and missing links in the ministry of health were identified as the outcomes of inattention to biological crises. therefore, the identified indicators can be considered the structural factors of indigenous knowledge production policies for health crisis management.conclusion: following the findings from the qualitative case study, the final model was developed using a set of variables, including the content of indigenous knowledge policy, the process of policies for the production of applied knowledge for health management, the training of policies for the production of applied knowledge for health management, and the structural factors of the policies for the production of applied knowledge for health management.