مقایسه نسبت هارمونیک راه رفتن بین سالمندان ایرانی با و بدون سابقه زمین خوردن، تحت شرایط تکلیف منفرد و دوگانه

مقدمه: مشکل تعادل در سالمندان زمانی بیشتر نمایان می شود که فرد مجبور به انجام یک تکلیف مضاعف در حین حفظ تعادل باشد. این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه نسبت هارمونیک راه رفتن بین سالمندان ایرانی با و بدون سابقه زمین خوردن، تحت شرایط تکلیف منفرد و دوگانه انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی مشاهده ای مقطعی،20 سالمند با سابقه زمین خوردن (13 زن و 7 مرد) و 20 سالمند بدون سابقه ی زمین خوردن (12 زن و 8 مرد) از میان اعضای یک  مرکز بازنشستگی انتخاب و وارد مطالعه شدند. متغیر های مورد ارزیابی عبارت بودند از نسبت هارمونیک راه رفتن در شرایط تکلیف منفرد و دوگانه در جهات طرفی، عمودی و قدامیخلفی که توسط یک شتاب سنج اندازه گیری شد. یافته ها: در راه رفتن در شرایط تکلیف منفرد، تفاوت معناداری بین دو گروه در جهات طرفی، عمودی و قدامیخلفی نسبت هارمونیک گزارش نشد. در راه رفتن با تکلیف دوگانه، نسبت هارمونیک در گروه با سابقه زمین خوردن در جهات طرفی (0.010=p) و عمودی (p =0/032) به طور معناداری کوچکتر از گروه بدون سابقه زمین خوردن بدست آمد، اما اختلاف بین دو گروه در جهت قدامیخلفی نسبت هارمونیک از لحاظ آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش اخیر نشان داد که راه رفتن در شرایط انجام تکالیف دوگانه می تواند به میزان قابل توجهی نسبت هارمونیک راه رفتن در جهات عمودی و طرفی را در سالمندان با سابقه زمین خوردن، تحت تاثیر قرار دهد.

A Comparison of the Gait Harmonic Ratio between Faller and Nonfaller Iranian Older Adults, under Singletask and Dualtask Conditions

Introduction: Performing a secondary task while maintaining postural control can aggravate balance impairments among older individuals. The present study aimed to compare the gait harmonic ratio between faller and nonfaller communitydwelling older adults. Methods: In this crosssectional study, 20 faller older adults (13 females and 7 males) and 20 nonfaller older adults (12 females and 8 males) were recruited from the members of a retirement center. Before the trial, a medical code of ethics was granted and the written consent forms were signed by all participants. The variable, the gait harmonic ratio in mediallateral, vertical, and anteriorposterior directions under singletask and dualtask conditions, was measured using an accelerometer. Results: Under the singletask condition, there was no statistically significant difference between the faller and nonfaller groups in any direction of gait harmonic ratio. Under the dualtask condition, the faller group revealed significantly lower harmonic ratios in mediallateral (p < /em>=0.010) and vertical (p < /em>=0.032) directions compared to the nonfaller group. However, no statistically significant difference was reported between the two groups for the anteriorposterior direction in dualtask walking. Conclusions: The findings of the present study indicated that the mediallateral and vertical gait harmonic ratios can considerably be affected under dualtask conditions in faller older individuals.