بررسی عوامل کاهنده انگیزش موثر بر عملکرد در پرستاران بیمارستان های آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1398

مقدمه: یکی از ابزارهای مهم در برانگیختن پرستاران جهت ارائه خدمات باکیفیت، انگیزش می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل کاهنده انگیزش موثر بر عملکرد در پرستاران بیمارستان های آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام پذیرفت. روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1398 در شیراز انجام شده است. جامعه پژوهش تمامی پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بوده که از بین آنها 340 نفر به عنوان حجم نمونه از بین 10 بیمارستان انتخاب گردید. داده ها از طریق پرسشنامه گردآوری و توسط آزمون های آماری t-test، anova و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار spss23تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین کل عوامل مادی و غیرمادی کاهنده انگیزه، به ترتیب برابر با 1.24±3.14 و 1.31±3.29 بدست آمد. در میان عوامل مادی، عامل مشکلات اقتصادی شخصی با میانگین 1.14±3.38 و در میان عوامل غیرمادی، عامل عدم ثبات در تصمیم گیری های مدیران مافوق با میانگین 1.13±4.31 بیشترین امتیاز را به خود اختصاص دادند. بین متغیرهای جنسیت، وضعیت تاهل، سابقه شیفت، تعداد شیفت در هر ماه، تعداد بیمار تحت نظر در هر شیفت کار با عوامل مادی و بین عوامل غیرمادی کاهنده انگیزه با متغیرهای سن، سابقه خدمت، و سطح تحصیلات رابطه آماری معنی دار مشاهده شد(p˂0.05). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، برگزاری دوره های آموزشی برای مدیران مافوق در رده های مختلف مدیریتی در زمینه مهم ترین موارد کاهنده انگیزه، فراهم آوردن محیط کاری مناسب توام با تعامل مطلوب و رفع مشکلات اقتصادی پرستاران پیشنهاد می گردد.

An Investigation of the Decreasing Factors of Motivation Affecting the Performance of Nurses in the Teaching Hospitals of Shiraz University of Medical Sciences in 2019

Introduction:Motivation is an important tool to motivate nurses to provide quality care. The purpose of this study was to investigate the decreasing factors of motivation affecting the performance of nurses in the teaching hospitals of Shiraz University of Medical Sciences. Methods: This descriptiveanalytic study was conducted in Shiraz in 2019. The research population consisted of all nurses of the teaching hospitals of Shiraz University of Medical Sciences, among whom 340 from 10 hospitals were selected as sample size. Data were collected through a questionnaire and analyzed by ttest, ANOVA, and Pearson correlation coefficient with SPSS23 software. Results: The total mean of materialistic and nonmaterialistic factors decreasing motivation were 3.14 ± 1.24 and 3.29 ± 1.31, respectively. Among the materialistic factors, the personal economic problems factor with the mean of 3.38 ± 1.14 and among nonmaterialistic factors, the instability in decision making by the top managers with the mean of 4/31 ± 1/13 had the highest score.  There was a significant relationship between materialistic factors and gender, marital status, shift record, the number of shift work per month, and the number of patients under observation in each shift work. Also, there was a significant relationship between nonmaterialistic factors and age, work experience, and education level (p˂0.05). Conclusion: According to the findings, organizing training courses for top managers in different managerial levels in the field of decreasing factors of motivation, providing a suitable working environment coupled with the desired interaction, and solving the economic problems of nurses is suggested.