بررسی رابطه خودشفقتی و سلامت معنوی با کیفیت زندگی و حالات خلقی در زنان مبتلا به سرطان سینه

مقدمه: با توجه به کیفیت زندگی و خلق پایین بیماران مبتلا به سرطان سینه، هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه خودشفقتی و سلامت معنوی با کیفیت زندگی و حالات خلقی در زنان مبتلا به سرطان سینه در شهر شیراز بود.مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش زنان مبتلا به سرطان سینه بودند که به مراکز درمانی شهر شیراز مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش که به روش دردسترس انتخاب گردید شامل 270 نفر از افرادی بودند که شیمی درمانی و عمل شده و برای پیگیری بعد از عمل به درمانگاه مطهری شیراز مراجعه کرده بودند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان جهانی بهداشت،1996)، پرسشنامه نیمرخ حالات خلقی (مکنیر و دراپلمن،1971)، مقیاس خود شفقتی (رِیس و همکاران،2011) و مقیاس ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻌﻨﻮﻱ مقیاس (ﭘﻮﻟﻮﺗﺰﻳﻦ ﻭ ﺍﻟﻴﺴﻮﻥ،1982) استفاده شد. پایایی ابزار با استفاده از روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تحلیل اطلاعات از روش تحلیل رگرسیون به شیوه همزمان استفاده شد.یافته ها: یافته ها بیانگر این بود که خود شفقتی و ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻌﻨﻮﻱ پیش بین مثبت و معنی دار کیفیت زندگی و منفی و معنی دار حالات خلقی در زنان مبتلا به سرطان سینه بودند. علاوه بر این نتایج بیانگر این بود که ابعاد خود شفقتی نیز پیش بینی کننده مثبت و معنی دار کیفیت زندگی و منفی و معنی دار حالات خلقی است. اما از بین دو بعد سلامت معنوی (سلامت ﻣﺬﻫﺒﻲ و ﺳﻼﻣﺖ ﻭﺟﻮﺩﻱ) تنها بعد سلامت مذهبی پیش بینی کننده کیفیت زندگی و حالات خلقی بود.بحث و نتیجه گیری:توجه به خودشفقتی و معنویت که قادر به پیش بینی معنی دار حالات خلقی و کیفیت زندگی بوده اند و در خلال آنها توجه به ابعاد پیش بینی کننده هریک در مطالعات و برنامه های درمانی حائز اهمیت است.