بررسی ارتباط بین تاب آوری و منبع کنترل در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال 1395

مقدمه: تاب‌آوری را فرایند تطابق موفقیت‌آمیز با تجارب آسیب زا می‌دانند. مفهوم منبع کنترل نیز به توانایی انسان در کنترل شرایط و رویدادهای محیطی اشاره دارد. تاب آوری و منبع کنترل از مولفه‌های تاثیرگذار بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان می دانند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین تاب آوری و منبع کنترل دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی البرز با عملکرد تحصیلی انجام گردید.مواد و روش: این مطالعه از نوع مقطعی بود که در دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی البرز با حجم نمونه 180 نفر و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ساده انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، معدل کل دانشجویان و پرسشنامه های استاندارد شده تاب آوری کانر و دیویدسون؛ و منبع کنترل راتر بود. برای تجزیه و تحلیل نهایی داده ها از نرم افزار 23 spss، آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار تحلیلی (ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون، تی مستقل، رگرسیون خطی چندگانه) استفاده گردید.یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین تاب آوری و منبع کنترل ارتباط معنی دار وجود داشت یعنی افراد تاب آور از منبع کنترل درونی برخوردار بودند (میزان همبستگی41/ 0-و 0001/ 0>p). اما با عملکرد تحصیلی ارتباط معناداری دیده نشد. دانشجویان پسر(008/ 0 =p)، و غیرخوابگاهی (025/ 0=p) تاب آورتر از سایرین بودند. همچنین عملکرد تحصیلی در دانشجویان دختر (037/ 0 =p)، و غیرخوابگاهی (005/ 0 =p) به طور معناداری بهتر از سایر دانشجویان بود.بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دانشجویان غیرخوابگاهی از تاب آوری بالاتر و عملکرد تحصیلی بهتری نسبت به خوابگاهی ها برخوردار بودند. انجام مطالعات بیشتر در این طمینه پیشنهاد می شود.