تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر امیدواری معتادان در حال ترک مراجعه کننده به مرکز روانپزشکی زاهدان

مقدمه: بی‌توجهی به مسائل روانشناختی از عواملی است که منجر به بازگشت افراد پس از ترک به سمت مصرف مجدد آن می‌شود. توجه به مولفه امید می‌تواند عامل انگیزشی در حفظ و استمرار شرایط جدید برای افرادی که مواد را ترک می‌کنند، باشد لذا این مطالعه با هدف ﺗﺎﺛﻴﺮ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرت‌‌ﻫﺎی زﻧﺪﮔﻲ بر امیدواری افراد مراجعه کننده جهت ترک به مرکز روانپزشکی شهر زاهدان انجام شد.مواد و روش: در این مطالعه نیمه تجربی 90 نفر از افراد معتاد مراجعه کننده برای ترک به مرکز روانپزشکی شهر زاهدان انتخاب شدند.  45نفر  در گروه مداخله  و 45 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه امید میلر بود. گروه مداخله مهارت‌های زندگی را در 4جلسه طی یک هفته به صورت گروهی دریافت کردند. مجدداً پس از 8 هفته از پایان مداخله،  دوباره پرسشنامه‌ها توسط هر دو گروه تکمیل شد. تحلیل داده‌ها با نرم افزار spss و آزمونهای آماری تی مستقل، تی زوجی و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد.یافته‌ها:  میانگین نمره امید قبل از آموزش در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 22/68±180/25 و 24/82±170/08 بود. بعد از مداخله در گروه مداخله به 30/53±199/77 افزایش و در گروه کنترل به 21/93±166/20 کاهش یافت. بدین ترتیب آموزش مهارت‌های زندگی به طور معناداری منجر به افزایش امید در گروه مداخله گردید(0/05>p).بحث و نتیجه‌گیری:  یافته‌ها نشان داد آموزش مهارت‌های زندگی منجر به افزایش میزان امید در افراد درحال ترک می‌شود. با توجه به این که ارتقا امید از عوامل بازدارنده مصرف مجدد مواد می‌باشد،  توصیه می‌شود در مراکز درمانی ترک اعتیاد، آمورش مهارت‌های زندگی در برنامه‌های آموزشی این  افراد گنجانده شود.

THE EFFECTIVENESS OF LIFE SKILLS TRAINING ON THE LEVEL OF HOPE IN RECOVERING ADDICTS REFERRING TO THE ZAHEDAN PSYCHIATRIC CENTER

Background: Not paying enough attention to psychological issues is one of the factors that can lead to recovering addicts lapsing back to drug use. Paying attention to component of hope can be a motivating factor in maintaining and sustaining the new conditions for those who quit drugs. Therefore, this study was conducted to evaluate the effectiveness of life skills training on the level of hope of the addicts referring to the Zahedan Psychiatric Center to quit their drug use. Methods: In this quasiexperimental study, 90 drug addicts who were referred to the psychiatric center of Zahedan were selected. Fortyfive of these addicts were placed in the intervention group and 45 of them were placed in the control group. Data were collected twice (pretest, posttest design) by demographic questionnaire and Miller’s Hope Questionnaire. The intervention group received some life skills training for 4 sessions per week in the group form, while the control group received no intervention. After 8 weeks from the end of the intervention, the questionnaires were completed again by samples.  Using SPSS software version 20, this study applied independent ttest, paired ttest and covariance analysis, to address the objective of the study. Results: The mean score of hope before training in intervention and control group was 180.22 ± 22.68 and 170.08 ± 24.82, respectively, while it increased to 199.77 ± 30.53 in the intervention group and decreased to 166.20 ± 21.93 in the control group. Consequently, life skills training brought about significant increase in terms of hope in the intervention group (P <0.05). Conclusion: Findings showed that life skills training can increase the level of hope in addicts quitting drug in addiction recovery. Considering the fact that promotion of hope can lead to favorable behavior changes regarding drug abstinence, it is recommended that life skills training programs be offered for these people in drug rehabilitation centers