تکوین تاریخی متغیرِ موثر ولی مغفولِ نگرش ریاضی

بیش از نیم‌قرن است که اهمیت نقش حوزه عاطفی در آموزش ریاضی از سوی محققان به رسمیت شناخته شده ولی تحقیقات مربوط تاثیر چندانی در سیاست‌گذاری‌های آموزشی نداشته است. بیشتر این تحقیقات بر سازه نگرش ریاضی به‌منزله عاملی موثر در یادگیری، موفقیت تحصیلی، و سایر مولفه‌های مهم در آموزش ریاضی متمرکز بوده است؛ اما پژوهش‌های مروری مختلف حاکی از نتایج ضعیف و حتی گاه متناقض این تحقیقات است که اغلب خالی از نکات آموزنده برای تغییر عملکرد و روش‌های دست‌اندرکاران آموزش ریاضی می‌باشد. محققان دلیل بروز این امر را اقدام عموماً شتاب‌زده پژوهشگران پیشرو این حوزه تحقیقاتی در جستجو و تعیین روابط علت و معلولی، پیش از بنیادگذاری زیرساخت‌‌های نظری مناسب می‌دانند. در مقاله حاضر، تحقیقات حوزه نگرش ریاضی با تمرکز بر سیر تحولات و تکوین نظری حوزه عاطفی در آموزش ریاضی مرور شده است.