بررسی تنوع ژنتیکی برخی از توده‎های شوید (anethum graveolens l.) بومی ایران با استفاده از نشانگر issr

آگاهی از میزان تنوع ژنتیکی و درک روابط موجود بین گونه ها و توده های بومی کشور گام موثری در راستای حفظ ژرم پلاسم گیاهان می باشد. در این مطالعه تنوع ژنتیکی درون و بین هفده توده ی شوید (anethum graveolens l.) بومی مناطق مختلف ایران با استفاده از پنج نشانگرissr بررسی شد. در مجموع 29 باند چند شکل ایجاد شد. میانگین کل چند شکلی 7/54% بود. بیشترین و کمترین میزان محتوای اطلاعات چندشکل (pic)، به ترتیب 46/0 در آغازگر (ca)8g و 4/0 در آغازگر (ag)8t و میانگین 43/0 بود. بیشترین و کمترین تنوع ژنتیکی بر اساس شاخص های درصد مکان های ژنی چندشکل به ترتیب 07/62 و 10/93، هتروزیگوسیتی مورد انتظار به ترتیب 248/0 و 392/0 و شاخص اطلاعات شانون به ترتیب 360/0 و 567/0 در میان توده ی اردبیل و توده ی آذرشهر مشاهده شد. ماتریس عدم تشابه نشان داد که توده های ساری و کرمان بیشترین و توده های اهواز و نهاوند کمترین فاصله ژنتیکی را داشتند. تقسیم بندی تغییرات درون و بین توده ها با استفاده از تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که 88 درصد کل تغییرات ژنتیکی درون توده ها وجود دارد. تجزیه خوشه ای بر اساس روش upgma ارتباط ضعیف بین فاصله ژنتیکی و فاصله جغرافیایی را در بین توده ها نشان داد.

Investigation of Genetic Diversity Among Some Iranian Dill (Anethum graveolens L.) Landraces, Using ISSR Markers

Knowledge about the amount of genetic diversity and understanding relationship between species and landraces is an important step in plant germplasm conservation. In this study, within and between genetic diversity of 17 dill landraces (Anethum graveolens L.) from different areas of Iran was evaluated using five ISSR markers. In total, 29 polymorphic bands were generated. The average of polymorphism was 54.7%. The highest and the lowest values of Polymorphic Information Contents were 0.46 for ((CA)8G primer) and 0.40 for ((AG)8T primer), respectively, and with an average of 0.43. Based on the highest and the lowest indices of Polymorphic Loci (0.392 and 0.248), expected heterozygosity (93.10 and 62.07) and shannon's Information Index (0.567 and 0.360) between all populations, the highest and lowest genetic diversity was detected among Ardebil and Azarshahr genotypes, respectively. The genetic dissimilarity matrix showed that Sari and Kerman populations had the highest genetic distance and Ardabil and Borazjan populations had the lowest ones. Partitioning variations within and between populations, using an analysis of molecular variance (AMOVA), showed that 12% of the total genetic variation existed between growing regions. Cluster analysis based on UPGMA method showed a poor relationship between genetic distance and the geographical grouping of dills.