بررسی تنوع ژنتیکی برخی از گونه‌‌های بنفشه ایرانی (.viola sp) با استفاده از نشانگر مولکولی ipbs

گیاه بنفشه (spp.viola ) متعلق به خانواده بنفشگان ازجمله گیاهان زینتی است که به‌دلیل داشتن ترکیبات سیکلوتیدی در طراحی و ساخت داروها قابل استفاده است. در این پژوهش از 21 اکوتیپ مختلف بنفشه از مناطق شمالی ایران نمونه‌برداری شد و بعد از استخراج dna، با استفاده از نشانگر مولکولی ipbs مورد ارزیابی تنوع ژنتیکی قرار گرفتند. بر اساس نتایج به‌دست آمده، در مجموع 214 نوار برای نشانگر ipbs حاصل شد. میانگین درصد چندشکلی مشاهده شده، محتوای اطلاعات چندشکلی (pic) و شاخص نشانگر (mi) به‌ترتیب 92.31 درصد، 0.35 درصد و 5.64 محاسبه شد. مقادیر شاخص فاصله ژنتیکی nei نیز بین صفر و 0.66 قرار داشت. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر تنوع ژنتیکی قابل‌توجه بین اکوتیپ‌های بنفشه ایران است و به‌نظر می‌رسد که استفاده از نشانگر ipbs برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در این گونه مناسب باشد. نتایج مربوط به تجزیه و تحلیل‌های بین‌گونه‌ای و درون‌گونه‌ای نشان داد که 61 درصد از تنوع مربوط به تنوع درون‌گونه‌ای است. بیشترین میزان پلی‌مورفیسم (چندشکلی)، تعداد آلل، تعداد آلل موثر، شاخص شانون و نسبت هتروزیگوسیتی مربوط به گونه‌های v. odorata و v. alba بود. بررسی فواصل ژنتیکی نی و ترسیم دندروگرام هم نشان داد که این دو گونه کمترین فاصله ژنتیکی را با هم دارند. به‌طور کلی با توجه به اطلاعات تاکسونومیکی موجود و نتایج به‌دست آمده از این آزمایش می‌توان گفت که استفاده از نشانگر ipbs کارایی بالایی در مطالعات سیستماتیک جنس viola دارد. نتایج این آزمایش باعث تفکیک موثر اکوتیپ‌ها و گونه‌ها شد که در مطالعات اصلاحی نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.

investigation of genetic diversity of some iranian violet species (viola sp.) based on ipbs molecular marker

violet plants (viola sp.) belonging to the violaceae family are ornamental plants that could be used for drug design due to their cyclotidic compounds. in this study, 21 different ecotypes of violets were collected from the northern regions of iran. after dna extraction, the genetic diversity of ecotypes was investigated using the ipbs molecular marker. twelve ipbs primers used during the present investigation resulted in 214 bands. the average percentage of observed polymorphism, polymorphic information content (pic), and marker index (mi) were calculated to be 31.92%, 0.35%, and 5.64% respectively. the nei genetic distance index ranged between 0 and 0.66. the results indicate a considerable genetic diversity among the violet ecotypes and the efficiency of the ipbs marker in detecting polymorphism. the population genetic analysis showed that 61% of the diversity is related to intra-species diversity. the species v. odorata and v. alba exhibited the greatest degrees of polymorphism, effective allele number, shannon index value, and heterozygosity ratios. also, the dendrogram depicted the close genetic relationship between these two species, as evidenced by nei’s genetic distance measurements. in general, considering the existing taxonomic information and the results obtained from this experiment, it can be concluded that the use of the ipbs marker is highly effective in systematic studies of the genus viola. the results of this experiment led to the appropriate differentiation of ecotypes and species, which could be used in further breeding studies.