تحلیل امنیت و ناپایداری در شهرهای جدید با استفاده از gis و ahp (مورد: شهر جدید پردیس)

امنیت و توسعه، رابطه متقابل و دوسویه دارند و درواقع امنیت پایدار، حاصل برنامه ریزی و مدیریت شهری است. احساس ناامنی در محیط شهرها فعالیت های انسانی را تحت الشعاع قرار داده و امور اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و غیره به‌درستی انجام پذیر نخواهد بود. برقراری امنیت پایدار لازمه توسعه شهرهاست؛ لذا امنیت در فرایند برنامه ریزی شهری و طراحی آن‌ها اهمیت و جایگاه ویژه دارد. هدف این مقاله بررسی و تحلیل وضعیت پایداری و ناپایداری شهر پردیس با رویکرد امنیتی و عوامل تهدیدکننده است. مقاله حاضر با روش تحقیق توصیفیتحلیلی به کمک تکنیک gisو مدل تحلیلی ahpعوامل تهدیدکننده امنیت شهر جدید پردیس را مورد تحلیل قرار داده و با استفاده از فن gisو مدل ahp به عوامل کمی و کیفی تهدیدکننده ضریب و امتیاز داده و اولویت‌بندی کرده است. اولویت‌ها رقومی شده و بر روی نقشه های مکانی به نمایش درآمده است. نتایج مقاله بیانگر شناسایی و استخراج عوامل تهدیدکننده انسانی و طبیعی امنیت شهر به‌طور عام و شهر جدید پردیس به‌طور خاص است. با روی هم گذاری این نقشه ها، 4 پهنه خطر پذیر امنیت شهر جدید پردیس مشخص شد. درنتیجه پهنه 1 در معرض خطرپذیر نسبتاً زیاد، پهنه 2 خطرپذیری متوسط و پهنه 3 و 4 در معرض خطر نسبتاً کم قرار دارند. در پایان نیز پیشنهاد‌هایی برای امنیت شهرها ارائه شده است.