تبیین جایگاه قدرت‎نرم‎ در افزایش نفوذ سیاسی ایران در افغانستان مورد: همکاری های علمی ایران – افغانستان

قدرت‎نرم‎ به معنای توانایی جذب دیگران می باشد و این توانایی جذب دیگران، منجر به نفوذ در آنان می‎شود. استفاده از قدرت‎نرم‎ درحال حاضر نزد دولت های جهان رواج زیادی پیدا کرده است. قدرت‎نرم‎ دارای منابع متعددی می‎باشد. یکی از عواملی که مدنظر این مقاله قرار دارد، بهره‎گیری از قدرت‎نرم‎ با استفاده از روابط و همکاری‌ها‎ی آموزش عالی در جهت نفوذ سیاسی بیشتر است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش نفوذ سیاسی با توجه به همکاری های علمی بین الملل دانشگاهی با نگاهی به تجربه دانشگاه فردوسی مشهد با دانشگاه های افغانستان می باشد. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش توصیفی تحلیلی بهره‌گرفته شده است. یافته‌ها‎ی تحقیق نشان می‎دهد که در عصر انفجار اطلاعات دیگر نمی‎توان تنها به عنصر قدرت‌سخت توجه کرد و علاوه بر عناصر قدرت در حوزه‌ها‎ی نظامی، اقتصادی و سیاسی، نباید از عناصر نرم افزاری فرهنگ و آموزش عالی در افزایش توان یک کشور غافل ماند. تلاش ایران جهت نفوذ سیاسی بر افغانستان در عرصه ی سیاست داخلی و خارجی اتخاذ گسترش همکاری‌ها‎ی آموزشی به عنوان یک پادایم بی‌بدیل قدرت‎نرم‎ در جهت افزایش و ارتقاء جایگاه و پرستیژ ایران در نظام بین‌الملل و ایفای نقش برتر در منطقه است. نتایج حاصل از تحلیل مصاحبه ها و اسناد مربوط به توافقنامه های بین‌دانشگاهی دانشگاه فردوسی مشهد با دانشگاه های کابل، قندهار، هرات، موسسه عالی اشراق و دانشگاه بلخ حاکی از قابلیت های اساسی دانشگاه فردوسی مشهد در عرضه خدمات آموزش عالی فراملی از تبادل استاد و دانشجو گرفته تا راه اندازی دوره کارشناسی ارشد و تاسیس یک شعبه دانشگاهی می باشد. در نهایت، این مقاله نمایانگر این موضوع است که ایران می‎تواند از همکاری‌ها‎ی آموزشی برای نفوذ سیاسی بیشتر در کشور افغانستان بهره‌برداری کند.;