سنجش و اولویت‎بندی حکمروایی خوب محله‌ای (نمونه موردی: محلات منطقه 9 شهر تهران)

تحقق حکمروایی خوب شهری در مدیریت شهری کلان شهرهای ایران و از جمله تهران مستلزم عینیت بخشیدن به مشارکت شهروندان در ابعاد گوناگون است و بر مفاهیمی‌چون عدالت محوری، قانونمندی، شفافیت، اجماع محوری، مشارکت، کارآیی و اثربخشی، پاسخگویی و مسئولیت پذیری تاکید دارد. هدف از این پژوهش سنجش و اولویت‌بندی حکمروایی خوب شهری در محدوده محلات منطقه 9 از مناطق مرکزی شهر تهران است. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی است؛ بدین منظور از مدل تصمیم‌گیری چند معیاره ی ویکور(vikor) و هم چنین تکنیک فازی(fuzzy) جهت رتبه‌بندی 8 محله مورد مطالعه استفاده شده است. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری کوکران برابر با 384 نفر تعیین گردید. بر پایه یافته‌های پژوهش، شاخص‌های 8 گانه حکمروایی خوب شهری در چارچوب مدل ویکور نشان می‌دهند که محله دکتر هوشیار با امتیاز0/093بهترین و محله فتح با امتیاز 0/810 بدترین وضعیت را از لحاظ حکمروایی خوب شهری در بین محله‌های نمونه دارند. که در تبیین و تحلیل به وجود آمدن چنین وضعیتی می توان به مدیریت متمرکز و تک سطحی و از بالا به پایین مسئولین و مدیران شهری در محله‌های مورد مطالعه، ارتباطات و همکاری‌های عمودی، عدم توجه به نهاد‌های مدنی و مردم محور، تبعیض در قوانین و مقررات و در نهایت عدم توجه به راهبرد توسعه جامعه ای به عنوان پایه و اساس توسعه مشارکتی که هدف آن توجه به یک شهروند به مانند عضوی مسئول و فعال در جامعه شهری جهت تشویق همکاریها برای ارتقای استاندارد‌های زندگی خود است، اشاره کرد.