«زمین-گیاه»، بستر «زیست های پایدار» (مطالعه موردی: الگوی زیست جمعی جامعه نگاران و جامعه شناسان گیاهی متقدم در فلات مرتفع ایران)

این مقاله در پی بازخوانی زیست عشایری به مثابه الگویی از زیست جمعی در ایران بر پایه پیوند حوزه‌های طبیعی و انسانی می‌باشد. پرسش اصلی عبارت است از: بازیابی و بازخوانی این میراث طبیعی-فرهنگی و کاربست آن برای آینده چگونه امکان‌پذیر است؟ به‌نظر می‌رسد ارتباط حیاتی عشایر و جوامع گیاهی از یک‌سو و دانش و مهارت عشایر برای فعالیت در تنوع زمینی و اقلیمی از سوی دیگر، کالبدشکافی زیست عشایری را به‌مثابه دانش و فناور‌های بومی زیست‌های پایدار، میسر می‌سازد. برای تحدید دامنه وسیع مساله زیست عشایری، تمرکز اصلی بر «زمین-گیاه» قرار داده شد. از روش توصیفی-تحلیلی-انتقادی و رویکردی تلفیقی از مناظر گیاه‌شناسی، زمین‌شناسی، اکولوژی عمیق و آمایش سرزمین برای بازخوانی فعالیت عشایر به مثابه جامعه‌نگاران و جامعه‌شناسان گیاهی(شفاهی) متقدم در فلات مرتفع ایران استفاده شد. یافته ها نشان می‌دهد گسیختگی دانشی در شناسایی روابط حوزه‌ها(طبیعی و انسانی) و بی‌توجهی به حوزه‌های زیستی و منابع پایه نظیر زمین و گیاه، موجب شده تا زیست عشایری به مثابه یک بافت، در مطالعات طبیعی و انسانی، کمتر شناخته شود. بنابراین، بازیابی و بازخوانی آن، نیازمند احیاء مطالعات بین رشته‌ای و فرارشته‌ای با مستندسازی و تولید داده‌های بوم‌زاد و بهره‌گیری از داده‌های جهانی برای بهره برداری بهینه در طراحی زیست‌های پایدار برای آینده می‌باشد.

earth-plant,, the context of sustainable living(case study: collective biological model of early plant sociologists in the high plateau of iran)

this article seeks to re-read nomadic life in iran based on the link between natural and human fields. the main question is: how is it possible to recover and re-read this natural-cultural heritage and use it for the future? it seems that the vital relationship between nomads and plant communities on the one hand and the knowledge and skills of nomads to work in geodiversity and climate diversity on the other hand, the dissection of nomadic life, it makes it possible. from the descriptive-analytical-critical method and a combined approach of botanical, geological, deep ecological and spatial and land use planning, the activities of nomads as plant sociologists(oral) were first performed in the high plateau of iran. findings show that the lack of knowledge in identifying the relationships of domains (natural and human) and the lack of attention to biological domains and basic resources such as land and plants, has led to nomadic life as a tissue in natural and human studies, be forgotten more than ever. therefore, retrieving and re-reading it requires reviving interdisciplinary studies by documenting and producing endemic ecological data and utilizing global data for optimal use in the design of sustainable habitats for it is the future.