زنبورداری سنتی در ناحیه‌ دینور استان کرمانشاه

ناحیه‌ دینور در شرق استان کرمانشاه قرار گرفته است. ظاهر امروزی منطقه بیش از هرچیز، کشاورزی ماشینی را نشان می‌دهد. با این وجود، هنوز هم نشانه‌هایی از فعالیت‌های سنتی در گوشه وکنار آن مشاهده می‌شود. فراوانی گونه‌های بومی زنبورعسل به افزایش دانش انسان از این حشره و یافتن روش‌هایی برای بهره‌مندی بیشتر از آن انجامیده است. فرهنگ زنبورداری این ناحیه نتیجۀ توسعۀ چنین دانشی است. چگونگی این فرهنگ مهمترین پرسش این پژوهش است. براساس بررسی‌های اولیه، این فرضیه مطرح می‌شود که فرهنگ زنبورداری دینور به عنوان فعالیت اقتصادی مکمل انجام می‌شود. هدف اصلی این پژوهش، شناخت و معرفی این فرهنگ و راهکارهای حفاظت از آن است و ضرورت موضوع از آن‌جایی مشخص می‌شود که باورها، ارزش‌ها و شیوه‌های زنبورداران درپی مداخلات نابجای انسانی روبه فراموشی است و فرهنگ زنبورداری این ناحیه به زودی از بین می‌رود و یا با بهره‌مندی از شیوه‌های مدرن و همگون با سراسر جهان ادامه خواهد یافت، لذا بایسته است آخرین شواهد این فرهنگ معرفی شود. این پژوهش از نوع کیفی توصیفی است و به شیوه‌ میدانی، با بررسی روستاهای ناحیه‌ دینور و ارتباط مستقیم با زیست‌بوم و شیوه‌های معیشت ساکنان این ناحیه انجام شده است. درپی بررسی، فعالیت‌های اقتصادی مانند زنبورداری سنتی شناسایی شد. پس از آن برای گردآوری اطلاعات از روش مشاهده و مصاحبه‌ آزاد بهره برده و ثبت و ضبط اطلاعات به صورت صوتی تصویری انجام و چرخه‌ فعالیت زنبورداری، تقویم اقلیمی آن، سازه‌ها و اشیاء وابسته و مفاهیم مرتبط مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات انجام شده در نقاط مختلف جهان نشان می‌دهد که زنبورداری سنتی نقش موثری در پایداری محیط زیست دارد از این‌رو پیشنهاد می‌شود که با توجه به توان‌های محیطی ناحیۀ دینور، تولید عسل ارگانیک با تلفیق شیوه‌های سنتی و مدرن در میان مناطق کوهستانی ترویج و تتمۀ فرهنگ زنبورداری این ناحیه به عنوان جاذبۀ بوم‌گردشگری معرفی شود.

Traditional Beekeeping in Dinavar District, Kermānshāh Province

Dinavar is located in the east of Kermānshāh province. The natural features of this area and the human changes have created its cultural landscape. Today’s Landscape shows agricultural machinery. Nevertheless, there are still signs of traditional. The abundance of indigenous species of bees has led to an increase in human knowledge of this insect and to find ways to exploit it more. The beekeeping culture in Dinavar region is the result of this knowledge. How this culture is the most important question of this research. According to preliminary evidences, it is hypothesized that Dinavar beekeeping culture is carried out in the form of elementary and complementary economic activities. The main purpose of this research is to introduce this culture and its conservation strategies. This research, which is of qualitativedescriptive type and is conducted field by interview, observation and audiovisual method, is related to beekeeping climate calendar, structures and related objects and related concepts. Studies have shown that the beliefs, values and practices are in the process of being forgotten by human interventions and the beekeepers’ culture in the area will soon disappear with the use of modern methods or similar to the rest of the world. Therefore, it is suggested that, due to the environmental power of Dinavar area, the production of organic honey will be promoted by combining traditional and modern techniques among the mountainous regions, and the introduction of the beekeeping culture of this area will be introduced as an ecotourism draw.