تاثیر قصه‌گویی بر خودکارآمدی کودکان مبتلا به تالاسمی: کاربرد تئوری شناختی اجتماعی بندورا

زمینه و هدف: عوارضی که بیماری تالاسمی بر کودکان میگذارد باعث می شود آنها زندگی توام با خستگی، ضعف و رنجوری را در ایام کودکی و نوجوانی خود تجربه نمایند و قادر به تجربه محیط زندگی خود مانند افراد سالم نباشند. در شرایطی که پیچیدگی و سختی رفتار افزایش مییابد خودکارامدی تقلیل خواهد یافت. قصه گویی یک روش یادگیری مشاهده ای است که بر ارتقاء خودکارآمدی تاثیرگذار است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر قصه گویی بر خودکارآمدی کودکان 12-7 سال مبتلا به تالاسمی در مشهد انجام شد.روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو گروهی 60 کودک 12-7 سال مبتلا به تالاسمی در کلینیک فوق تخصصی کودکان سرور در سال 1393 در دو گروه قصه گویی و کنترل تخصیص یافتند. در گروه مداخله 8 جلسه 60 دقیقه ای قصه گویی گروهی اجرا شد و در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. واحدهای مورد پژوهش ابزار خودکارآمدی موریس را در سه مرحله قبل از قصه گویی، بلافاصله و 1 ماه پس از قصه گویی تکمیل نمودند. تحلیل داده ها توسط آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری با استفاده از spss16 انجام شد.یافته ها: بر اساس نتایج، میزان خودکارآمدی و ابعاد آن بین دو گروه طی سه مرحله ارزیابی تفاوت معنی داری داشت (001/0> p)، یعنی خودکارآمدی در گروه قصه گویی نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اثربخشی قصه گویی به صورت گروهی بر خودکارآمدی عمومی کودکان تالاسمی تاکید دارد. این پژوهش می تواند قصه گویی را به عنوان شیوه ای جذاب برای کودکان به بیمارستان های دوست دار کودک معرفی نماید.

Effect of Storytelling on Self-Efficacy in Children with Thalassemia: Application of Bandura’s Social Cognitive Theory

Background objectives: Thalassemia accompanies with serious side effects in children and can make them fatigue, weak and afflicted during childhood and adolescence. Besides increasing the complexity and difficulty of patients rsquo condition, selfefficacy would be decreased. Storytelling is a method of observational learning that can promote selfefficacy. This study was performed to determine the effect of storytelling on selfefficacy in children with Thalassemia aged 712 Years.Methods: In this randomized clinical trial 60 children with thalassemia referred to pediatric clinics in the city of Mashhad, Iran in 2014 was randomly allocated to control and intervention (storytelling) groups. In the intervention group, stories were read for one hour in eight sessions. Control group did not receive any intervention. SelfEfficacy Questionnaire for Children (SEQC) was completed by the children in three stages: before, after and 1 month after the intervention. Data were analyzed by independent ttest and repeated measures ANOVA in SPSS (v.16).Results: Based on data analysis, selfefficacy and its dimensions were significantly different between the two groups (p>0.001) and self efficacy in storytelling group increased significantly.Conclusion: The results emphasized on the effectiveness of storytelling on general selfefficacy in children with thalassemia. This study introduces storytelling as an interesting technique to improve selfefficacy of children in the child friendly hospitals.