مقایسه نشخوار ذهنی و تکانشگری در پرستاران بخش‫های روانپزشکی و غیر ‎روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

زمینه و هدف: پرستاری در راس حرفه هایی با شیوع بالای مشکلات شغلی، جسمی و روانی به شمار می آید. این در حالی است که شرایط کاری غیرقابل پیش بینی در بخش های روانپزشکی می تواند نتایج ناخوشایند و مضر زیادی مانند استرس، فشارکاری، فرسودگی شغلی و عدم رضایت از شغل را به دنبال داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نشخوار ذهنی و تکانشگری در پرستاران بخش های روانپزشکی و غیرروانپزشکی بیمارستان های دولتی زارع و امام شهر ساری انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 279 نفر از پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی (93 نفر) و غیرروانپزشکی (186 نفر) که به صورت تصادفی‎ ساده انتخاب شدند، انجام گرفت. ابزار پژوهش شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های نشخوار ذهنی، تکانشگری و رضایت شغلی مینه سوتا بود. داده ها با نرم افزار spss-24و آزمون های آماری مجذور کای دو، تی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمره بعد شناختی، حرکتی و عدم برنامه ریزی تکانشگری در پرستاران بخش های روان به ترتیب 2/15±13/98، 2/67±11/61 و 1/88±15/50 و در بخش های غیر روانپزشکی 2/50±75/ 14، 3/14±12/84 و 2/49±16/21 بود (0/01=p). همچنین میانگین نمره نشخوار ذهنی پرستاران بخش روانپزشکی، 4/47±24/81 و غیرروانپزشکی 25/85±4/68 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار دیده شد (0/05>p). نتیجه گیری: براساس نتایج، نشخوار ذهنی و تمامی ابعاد تکانشگری در پرسنل پرستاری بخش های غیرروانپزشکی بیش از پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی بود. لذا، انجام مداخلاتی برای کنترل نشخوار ذهنی و تکانشگری پرستاران شاغل در مراکز درمانی به منظور ارائه خدمات ایمن و با کیفیت به بیماران توصیه می شود.

comparison of rumination and impulsivity among nurses working in psychiatric and non-psychiatric settings in mazandaran university of medical sciences

background & aim: nursing is viewed as a profession with a high prevalence of occupational, physical, and psychological problems. this study aimed to determine and compare subjective rumination and impulsivity among nurses working in psychiatric and non-psychiatric wards in zare and imam hospitals, sari.methods: this is a descriptive-analytic study done on 279 nurses of sari, zare and imam hospitals’ psychiatric (186) and non-psychiatric (93) wards, selected by simple random sampling. research tools included demographic-occupational questionnaires, the short version of ruminative response scale (rrs), and barratt impulsiveness scale and minnesota job satisfaction questionnaire (msq). data were analyzed by spss-24 software through chi-square, t-test, and pearson’s correlation coefficient with significance.results: the mean score of cognitive, motor, non-planning impulsivity of nurses working in psychiatric wards’ nurses were 13.98±2.15, 11.61±2.67 and 15.50±1.88; and at non-psychiatric wards’ those variables were 14.75±2.50, 12.84±3.14, 16.21±2.49 (p=0.01). moreover, the mean score of rumination of psychiatric and non-psychiatric wards’ nurses were (24.81±4.47) and (25.85±4.68), respectively, being statistically significant (p=0.05).conclusion: according to the obtained results, rumination and all dimensions of impulsivity were higher than average among nursing staff in non-psychiatric departments and lower than average in psychiatric department. according to the results, based on the presence of rumination and impulsivity among the nursing staff of different departments of the hospital, interventions can be designed to control rumination and impulsivity and provide safe and quality services to patients.