پیش‫ بینی تعهد زناشوئی بر اساس شکفتگی، شفقت به خود و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در پرستاران

زمینه و هدف: تعهد زناشویی نیرومندترین و پایدارترین عامل پیش بینی کننده کیفیت و پایداری زندگی زناشویی است. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش شکفتگی، شفقت به خود و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در پیش بینی تعهد زناشوئی پرستاران بود.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل پرستاران شاغل در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه در سال 1400 بودند که از بین آنها تعداد 210 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های تعهد زناشوئی آدامز و جونز (1997)، شکفتگی دینر و بیسواز دینر (2008)، شفقت به خود نف (2003) و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (2002) را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها با آزمون های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (همبستگی پیرسون، همبستگی متعارف و رگرسیون چندگانه) و با استفاده از نرم افزار spss-25 انجام شد.یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل همبستگی متعارف نشان داد که بین متغیرهای تعهد زناشوئی با شکفتگی، شفقت به خود و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان پرستاران رابطه معناداری وجود دارد (001/ 0>p). همچنین، بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، 28 درصد از واریانس متغیر تعهد زناشوئی به کمک متغیرهای شکفتگی، شفقت به خود و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان، قابل پیش بینی است.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که شکفتگی، شفقت به خود و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در افزایش تعهد زناشوئی پرستاران نقش دارند. بنابراین می توان از طریق بهبود شکفتگی، شفقت به خود و آموزش راهبردهای شناختی تنظیم هیجان، تعهد زناشوئی را افزایش داد.

prediction of marital commitment based on flourishing, selfcompassion and cognitive emotion regulation strategies in nurses

background & aim: marital commitment is the strongest and most stable factor predicting the quality and stability of married life. the aim of this study was to investigate the role of flourishing, selfcompassion and cognitive emotion regulation strategies in predicting marital commitment in nurses.methods: this was a descriptive and correlational study. the statistical population included the nurses working in imam reza hospital in kermanshah in 1400, among them 210 nurses were selected by available sampling method. participants completed the adams, jones questionnaire of marital commitment, biswasdiener questionnaire of flourishing, neff questionnaire of selfcompassion and garnefski et al questionnaire of cognitive emotion regulation. the research data were analyzed using spss25 through descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (pearson correlation, canonical correlation analysis (cca) and multiple regression methods) results: cca results indicated that there was a significant correlation between the marital commitment and variables of flourishing, selfcompassion and cognitive emotion regulation strategies in the nurses (p>0.001). also, results of regression analysis revealed that 28% of the variance of the marital commitment variable could be predicted by predictor variables of flourishing, selfcompassion and cognitive emotion regulation strategies.conclusion: it can be said that flourishing, selfcompassion and cognitive emotion regulation strategies play a role in increasing marital commitment. therefore, marital commitment can be increased by improving flourishing, selfcompassion and teaching cognitive emotion regulation strategies.