اثربخشی آموزش مهارت‌های روانی مثبت نگر بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت

زمینه و هدف: مداخلات مثبت نگر، رویکرد بالینی با استفاده از اصول روان شناسی مثبت است که به افراد کمک میکند یک زندگی با کیفیت، لذت بخش و با معنایی داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روانی مثبت نگر بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت شهرستان شهریار انجام پذیرفت. روش کار: این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی بر اساس طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهرستان شهریار در سال 1400 بود که از بین آنها 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. سپس اصول مهارت ‫های روانی مثبت نگر در 8 جلسه 2 ساعته در مدت 2 ماه به شرکت کنندگان در گروه آزمایش ارائه شد، در حالی که گروه کنترل این آموزش ها را دریافت نکردند. هر دو گروه، یک بار پیش از مداخله و یک بار پس از مداخله، پرسشنامه کیفیت زندگی بهداشت جهانی (who-qol-bref) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار spss-28 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات گروه مداخله در مراحل پیش آزمون 42/33، پس آزمون 78/33 و پیگیری 77/87 به دست آمد. نتایج نشان داد آموزش روانی مثبت نگر بر مولفه های کیفیت زندگی شامل سلامت جسمانی، سلامت روانی، سلامت روابط اجتماعی و سلامت محیطی در بیماران مبتلا به دیابت تاثیر معناداری داشت (0/05< p). نتیجه گیری: آموزش روانی مثبت نگر می تواند به بیماران دیابتی کمک کند که توانمندی های بالقوه خود را از طریق داشتن عواطف مثبت، اشراف و کنترل و هدف جویی بهبود بخشند و از این طریق کیفیت زندگی آنان در حیطه های سلامت جسمانی، روانی، روابط اجتماعی و محیطی افزایش یابد.

effectiveness of teaching positive psychological skills on the quality of life of patients with diabetes

background & aim: positive interventions are clinical approaches using the principles of positive psychology that help people live a quality, enjoyable and meaningful life. the present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of positive psychology on the quality of life of patients with diabetes in shahriar city.methods: this research was a semiexperimental study based on a pretest and posttest design with a control group. the statistical population included all patients with diabetes who referred to comprehensive health service centers of shahriar city in 1400, from which 30 people were randomly selected and placed in two experimental (15 people) and control (15 people) groups. then, the principles of positive psychological skills were presented to the participants in the experimental group in 8 twohour sessions over a period of 2 months, while the control group did not receive these trainings. both groups completed the world health quality of life questionnaire (whoqolbref) once before the intervention and once after the intervention. the data were analyzed using variance analysis with repeated measures and spss version 28 software.results: the average scores of the intervention group were 42.33 in the pretest, 78.33 in the posttest, and 77.87 in the followup.the result showed that positive psychological education had a significant effect on the components of quality of life, including physical health, mental health, the health of social relationships, and environmental in patients with diabetes (p<0.005). conclusion: positive psychological education can help diabetic patients to improve their potential capabilities through having positive emotions, nobility, control and goal seeking, and in this way, their quality of life in the areas of physical, mental, social and environmental relations.