مقایسه اثربخشی دو روش درمان شناختی‌رفتاری و خودشفابخشی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال پرخوری عصبی

زمینه و هدف: اختلال پرخوری عصبی به عنوان یک اختلال شایع روانشناختی بر زندگی افراد مبتلا تاثیر منفی می‫گذارد و کیفیت زندگی آنها را کاهش می‫دهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و خودشفابخشی بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال پرخوری عصبی انجام گرفت. روش کار: این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به پرخوری عصبی مراجعه‫کننده به متخصصان و مراکز درمانی شهر اصفهان در سال 1398 بودند که 45 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار داده شدند. ابزار گردآوری دادها پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. یکی از گروه های آزمایش تحت درمان گروهی شناختی رفتاری و گروه دیگر تحت درمان گروهی خودشفابخشی به مدت 12 جلسه قرار گرفتند. گروه کنترل، آموزشی دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چند متغیری و نرم افزار spss24 استفاده شد. یافته ها: بر اساس آزمون مجذور کای تفاوت معناداری از لحاظ سن، تحصیلات و مدت بیماری بین سه گروه مشاهده نشد. نتایج نشان داد که گروه شناختی رفتاری و خودشفابخشی در مقایسه با گروه کنترل در تمامی ابعاد کیفیت زندگی تفاوت معناداری داشتند ((p<0.001). همچنین درمان خودشفابخشی باعث افزایش بیشتر ابعاد روانی، جسمانی و محیطی کیفیت زندگی در مقایسه با درمان شناختی رفتاری شده است (p<0/05 ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان از درمان شناختی رفتاری و خودشفابخشی برای افزایش کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال پرخوری عصبی استفاده کرد. اگر چه به نظر می‫رسد درمان خودشفابخشی در مقایسه با درمان شناختی رفتاری در این مورد، موثرتر باشد.

Comparison of the Effectiveness of CognitiveBehavioral Group Therapy and Selfhealing Therapy on the Quality of Life of Women with Bulimia Nervosa

Background & aim: Bulimia nervosa, as a common psychological disorder, negatively affects the lives of people with this disorder and reduces their quality of life. This study aimed to compare the effectiveness of cognitivebehavioral therapy and selfhealing on quality of life in women with bulimia nervosa. Methods: This study was pretestposttest quasiexperimental research with the control group. The statistical population of the study included all women with bulimia nervosa who had been referred to specialists and medical centers in Isfahan in 1398. 45 women were selected by purposive sampling and randomly placed in experimental and control groups. Data were collected via WHO Quality of Life questionnaire. Each of the experimental groups underwent 12 sessions of cognitivebehavioral group therapy, and selfhealing group therapy, but the control group did not receive any training. Analysis of Mancova in SPSS24 software was used to analyze the data. Results: Based on the chisquare test, no significant difference was observed in terms of age, education, and disease duration between the three groups (p<0.05). The results showed that the cognitivebehavioral and selfhealing experimental groups were significantly different from the control group in all variables of quality of life (p<0.001). Also, selfhealing therapy increased the psychological, physical, and environmental dimensions of quality of life more than cognitivebehavioral therapy (p<0.05).Conclusion: According to this study, cognitivebehavioral therapy and selfhealing can be used to increase the quality of life of women with bulimia nervosa. However, selfhealing treatment seems to be more effective than cognitivebehavioral therapy in this case.