تاثیر آموزش مدیریت استرس بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی پرستاران بیمارستان های دولتی در شهر تهران

زمینه و هدف: آموزش مدیریت استرس به دلیل شناسایی انواع فشارهای روانی درونی و بیرونی می‫تواند نقش مهمی در خودکارآمدی و کیفیت زندگی پرستاران داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مدیریت استرس بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی پرستاران بیمارستان های دولتی در شهر تهران انجام شد.روش کار: این پژوهش از نوع مداخله ای پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه پرستاران بیمارستان‫های دولتی شهر تهران در سال 1398 بودند که از بین آنها تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و با طرح پژوهش آزمایشی، پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل در گروه‫های آزمایش و کنترل گمارده شدند (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل). مداخلات مبتنی بر آموزش مدیریت استرس به مدت 8 جلسه آموزشی 60 دقیقه ای یک جلسه در هفته بر روی پرستاران انجام گرفت. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی رواندیک و همکاران (1984) و نیز پرسشنامه کیفیت زندگی ویر و شربون (1992) بودند. داده ها با روش تحلیل کواریانس چند متغیره به کمک نرم افزار spss21 تحلیل شدند.یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد که در بین گروه ها (آزمایش و کنترل) از لحاظ خودکارآمدی و کیفیت زندگی تفاوت معنی‫داری وجود داشت (0/001>p). میزان تاثیر یا تفاوت برابر با 0/79 و 0/82 می‫باشد، بدین معنی که 79 و 82 درصد تفاوت‫های فردی در نمرات پس آزمون خودکارآمدی و کیفیت زندگی مربوط به تاثیر آموزش مدیریت استرس می‫باشد.نتیجه گیری: نتایج حاکی از تاثیر مثبت آموزش مدیریت استرس بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی پرستاران بود. آموزش مدیریت استرس سبب شده تا مهارت های موثر برای ارزیابی، تعاملات اجتماعی و حل مشکلات پرستاران افزایش یابد و به تبع خودکارآمدی و بهبود کیفیت زندگی آنان بالا برود.

The Effect of Stress Management Training on Selfefficacy and Quality of Life in Nurses of Government Hospitals in Tehran City

Background & aim: Stress management training, due to the identification of various types of internal and external stress, can play an important role in selfefficacy and quality of life of nurses. This study was performed to determine the effect of stress management training on selfefficacy and quality of life in nurses of government hospitals in Tehran city.Methods: This interventional study was performed with pretest, posttest design with control group. The statistical population of the study consisted of all nurses in government hospitals of Tehran city in 2019, among them 30 nurses were selected by random sampling and assigned to experimental and control groups with experimental, pretestposttest design with control group (15 in group experimental and 15 in group control). Interventions based on metacognitive training were performed on nurses for 8 sessions of 90 minutes, one session per week. Research tools were included the Rolandic et al. selfefficiency scale (1984) and Weir and Sherbon (1992) Quality of Life Questionnaire. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance by using SPSS21 software.Findings: The results indicated a significant difference in terms of selfefficacy and quality of life between two groups (control & experiment) (p<0.001). The effect or difference was 0.79 and 0.82. This means that 79% and 82% of individual differences in posttest scores on selfefficacy and quality of life were related to effect of stress management training.Conclusion: The results showed a positive effect of stress management training on selfefficacy and quality of life of nurses. Stress management training has increased the effective skills of nurses for evaluating, social interactions and problem solving and consequently their selfefficacy and quality of life has improved.