طراحی الگوی کیفیت زندگی سالمندان بر پایه استرس ادراک شده و تحمل پریشانی

زمینه و هدف: سالمندی به دلایلی همچون پیشرفت علم و فناوری درمانی به صورت یک پدیده، نمود یافته است. محدودشدن شبکه ارتباطات شخصی و نارسائی در بعد جسمی و اجتماعی منجر به ادراک استرس شده که این عامل می تواند تاثیر بسزایی در کیفیت زندگی سالمند برجای گذارد. بنابراین مقابله با چالش های پیش روی این پدیده و استفاده از راهکارهای مناسب به منظور بهبود وضعیت جسمانی، روانی و اجتماعی سالمندان اهمیت زیادی دارد. این پژوهش با هدف ارائه یک مدل از تحمل پریشانی و استرس ادراک شده برای کمک به فهم بهتر کیفیت زندگی سالمندان انجام گرفت.روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی با استفاده از روش مدل یابی بود. حجم نمونه تعداد 377 نفر از سالمندان بالای 60 سال ساکن تهران در سال 1397 بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و با پرسشنامه های کیفیت زندگی (whoqol-bref)، تحمل پریشانی (dts) و استرس ادراک شده14 (pss-14)، ارزیابی شدند و در نهایت داده ها با روش تحلیل مسیر توسط نرم افزارهای spss-20 و amos-20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته ها نشان داد بین استرس ادراک شده و کیفیت زندگی سالمندان رابطه منفی و معنادار وجود داشت (0/01>p). همچنین بین تحمل پریشانی با کیفیت زندگی سالمندان، رابطه مثبت و معنادار دیده شد (0/01>p). یافته ها نقش واسطه گری استرس ادراک شده در رابطه بین تحمل پریشانی و کیفیت زندگی سالمندان را مورد تایید قرار داد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، آموزش های لازم جهت افزایش تحمل پریشانی و اضافه‫کردن برنامه های مداخله ای در زمینه توانمندسازی سالمندان در برابر استرس، راهی مناسب برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندان محسوب می شود و برای پیشگیری از بیماری های روان تنی و همچنین مشکلات اجتماعی سالمندان می توان از آن استفاده کرد.

Designing a Model of Quality of Life in Elderly based on Perceived Stress and Tolerance of Distress

Background objectives: Limiting the network of personal communications and inadequacies in the physical and social dimensions leads to stress perception which may have significant effects on the quality of life of the elderly. So, coping with the challenges of this phenomenon and the using appropriate strategies to improve the physical, mental and social health of the elderly is important. Therefore, the aim of this study was to develope a model of distress tolerance and perceived stress for investigating the elderly quality of life. Methods: The present study was a correlational study which used a modeling method. The sample size was 377 elderly people over 60 years of age living in Tehran in 2018. They were selected by available sampling method and were evaluated using WHOQOLBREF, distress tolerance scale (DTS) and perceived stress scale (PSS14). The data were evaluated using path analysis by statistical softwares SPSS20 and AMOS20.Results: Results showed that there was a significant negative correlation between perceived stress and quality of life in the elderly (p>0.01). Also, There was a significant positive correlation between distress tolerance and quality of life in the elderly (p>0.01). Furthermore, the findings confirmed the role of perceived stress connecting distress tolerance to quality of life of elderly.Conclusion: According to our findings, we can suggest that the training to increase distress tolerance and performing interventions to empower the elderly against stress would be an appropriate way to improve the elderly quality of life. Also, this can prevent the psychiatric disease and social problems of the elderly.