ارائه مدل بوم‌گردی با تاکید بر کارآفرینی و اشتغال پایدار روستایی با رویکرد آمیخته

زندگی و فضای جامعه‌ی روستایی مملو از کار و اشتغال است اما بیشترین افراد جویای کار در شهرها را همین گروه تشکیل می‌دهند؛ بوم‌گردی می‌تواند بار دیگر این افراد را در محیط روستا جمع کند. این پژوهش نیز با هدف طراحی مدلی برای بوم‌گردی با تاکید بر کارآفرینی و اشتغال پایدار روستایی با دو رویکرد کیفی و کمّی انجام شد. جامعه‌ی آماری این پژوهش در مرحله‌ی کیفی، مدیران و کارشناسان ارشد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان اردبیل و در مرحله‌ی کمّی، کارکنان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بودند. برای تعیین حجم نمونه در مرحله‌ی کیفی از روش نمونه‌گیری گلوله‌برفی استفاده و تعداد 20 نفر انتخاب و در مرحله‌ی کمّی به دلیل استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری، از روش کل‌شماری به جای نمونه‌گیری استفاده گردید که در نهایت 208 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها در مرحله‌ی کیفی، مصاحبه‌ی عمیق با خبرگان که به روش دلفی و در سه راند انجام گرفت و در مرحله‌ی کمّی نیز از پرسشنامه‌یِ محقق‌ساخته‌یِ منتج از مرحله‌ی کیفی استفاده گردید. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش، 40 شاخصِ شناسایی‌شده برای مدل، در 7 بُعد طبقه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که به ترتیب؛ داشتن پتانسیل های گردشگری (با ضریب استاندارد 1)، عوامل اجتماعی و فرهنگی (0/941)، ، عوامل آموزشی و ترویجی ( 0/864)، رشد اقتصادی (0/810)، سیاست گذاری (0/650)، زیرساخت ها و تسهیلات بوم‌گردی (0/505) و در نهایت داشتن پتانسیلهای طبیعی(0/458) به ترتیب مهمترین عوامل شکل گیری مدل بوم گردی با تاکید بر کارآفرینی و اشتغال پایدار روستایی هستند.

presenting the ecotourism model with an emphasis on entrepreneurship and sustainable rural employment with a mixed approach

the life and atmosphere of rural society is full of work and employment, but the majority of people seeking work in cities are this group; ecotourism can once again gather these people in the village environment. this research was also conducted with the aim of designing a model for ecotourism with emphasis on entrepreneurship and sustainable rural employment with two qualitative and quantitative approaches. the statistical population of this research in the qualitative phase were the managers and senior experts of the cultural heritage and tourism organization of ardabil province, and in the quantitative phase, the employees of the cultural heritage and tourism organization. to determine the sample size in the qualitative stage, the snowball sampling method was used and 20people were selected, and in the quantitative stage, due to the use of the structural equation modeling method, the enumeration method was used instead of sampling, and finally 208 questionnaires were analyzed. the tool of data collection in the qualitative phase was an in-depth interview with experts, which was conducted in three rounds using the delphi method, and in the quantitative phase, a researcher-made questionnaire resulting from the qualitative phase was used. based on the results of the research, 40 indicators identified for the model, in 7 dimensions; the research results showed that respectively; having tourism potentials (with a standard coefficient of 1), social and cultural factors (0.941), educational and promotion factors (0.864), economic growth (0.810), policy making (0.650), ecotourism infrastructure and facilities (0.505) and finally having natural potentials (0.458) are respectively the most important factors in the formation of the ecotourism model with an emphasis on entrepreneurship and sustainable rural employment.