زینت گرایی و جوانی از منظر آیات قرآنی

مطابق آیۀ: (اعْلَمُوا اَنَّمَا الْحَیاهُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِینَهٌ وَ تَفاخُرٌ بَینَکمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْاَمْوالِ وَ الْاَوْلادِ) (حدید:20)، برخی مفسران گرایش‌های پنج‌گانۀ، لعب، لهو، زینه، تفاخر و تکاثر را ازجمله عمده‌ترین گرایش‌های انسانی برشمرده‌ و آن‌ها را با پنج دورۀ سنیِ حیات دنیوی انسان یعنی کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی و کهن‌سالی مرتبط دانسته‌اند. در این میان گرایش «زینت» با دورۀ جوانی، یعنی بهار عمر و زیباترین فصل حیات دنیوی انسان، متناظر است. به لحاظ معناشناسی مطلق زیبایی، ازجمله معانی زینت است؛ و جوان که به بیان قرآن، در این دوره درنهایت قوّت و از سویی بالندگی و زیبایی جسمانی است، خود مصداق تامّ زینت است. این پژوهش درصدد تبیین اوصاف زینت‌گرایی از منظر آیات قرآن و تفاسیر آن‌ها، و پیوند این گرایش با شاخصه‌های دوران جوانی از دیدگاه روانشناسی رشد است. مطابق آیات قرآنی زینت‌گرایی محدود به بازۀ سنی خاصی نیست، امّا با توجه به شاخصه‌های دوران جوانی ظهور و پدیداری این گرایش می‌تواند در این ایّام باشد. از منظر قرآن زینت‌گرایی دوسویۀ مذمومِ خودنمایی و سویۀ ممدوح خود‌آرائی را در محدودۀ شریعت داراست. برترین زینت از دیدگاه قرآن زینت قلب، یعنی ایمان است و جوانان آراسته به این زینت در کلام وحی ستوده شده‌اند.