مفهوم‏ شناسی نور بودن خداوند با تکیه بر روایات تفسیری فریقین

نور اسمی از اسمای حسنای خداوند و نام یکی از سوره‏های قرآن کریم و از کلماتی است که در قرآن و احادیث بر مصادیق گوناگونی اطلاق شده است. گرچه این مصادیق متعددند، ولی وجود ویژگی خاصی در آن مصادیق سبب نام‌گذاری نور به آنان می‌باشد. مشهورترین آیه‏ای که در قرآن کریم بحث نور را مطرح کرده است آیه 35 سوره نور است که واژۀ‏ نور در آن پنج مرتبه به کار رفته است. در طلیعه این آیه خداوند نور آسمان‏ها و زمین معرفی شده است اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ. مفسران، متکلمان، محدثان، فیلسوفان و عارفان دیدگاه‏های گوناگونی در خصوص معنای آن مطرح کرده‏اند؛ اما مهم‌ترین دیدگاه در زمینه نور بودن خداوند بر اساس روایات تفسیری فریقین، هدایت‏گری خداوند است.