تحلیل ساختار شناسی «بهج الصباغه فی شرح نهج البلاغه»

شرح بهج الصباغه فی شرح نهج البلاغه اثر علامه مرحوم شیخ محمدتقی شوشتری (م 1374 ﮬ . ق) می‌باشد. این عالم فرزانه که در فقه، رجال و تراجم و حدیث صاحب نظر و دارای ده‌ها جلد اثر تحقیقی در این چهارحوزه می‌باشد، با نگارش این شرح که در چهارده مجلد نسبتاً قطور انتشار یافته، نقطه عطفی در شرح نویسی نهج البلاغه ایجاد کرد. این نوشتار بر آن است تا پس از ارائه خصوصیات و سبک کلی کتاب، از دو جنبه‌ منحصر به فرد این اثر، به روش‌شناسی آن بپردازد. جنبه‌ اول، دسته‌بندی موضوعی نهج البلاغه می‌باشد که مرحوم علامه شوشتری در 60 فصل تنظیم کرده است. هر یک از این فصل‌ها در موضوع خاصی است و در مجموع، 933 عنوان را دارا می‌باشد. جنبه‌ دوم، شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه یا کلمات حضرت علی(ع) می‌باشد که علامه با استفاده از این شیوه، به نوعی به شرح روایی و تشکیل خانواده حدیثی از کلمات امیرالمومنین(ع) پرداخته و این روش را به عنوان راه حلی برای شرح صحیح بیانات حضرت علی(ع) در نهج البلاغه به کار گرفته‌ است.