تبیین مفهوم «سِلم» در زیارت جامعه‌ کبیره و تحلیل آن از منظر روایات امامیّه و شارحان

مفهوم «سِلم» از مفاهیم پرتکرار ادعیّه و زیارات و از اصلی‌ترین ارکان تولّی به معصومان: به شمار می‌آید. این مفهوم به معنای دریافت حالت خضوعی است که مومن در مسیر کسب آن از خواهش‌های نفسانی و خواسته‌های شخصی فاصله گرفته و به سوی حاکم نمودن خواسته خداوند و ائمّه اطهار: در نیّت، قلب و اعمال خود حرکت می‌کند. این مفهوم در زیارت جامعه کبیره صراحتاً در شش فراز به کار رفته است. پرسش اصلی این پژوهش آن است که «سلم» در زیارت جامعه کبیره چگونه تبیین شده و چه ابعادی در روایات امامیه و شرح‌های آن زیارت دارد؟ این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، سطوح سه‌گانه «سلم امامان در برابر خداوند»، «سلم مومنان در برابر امامان» و «سلم مومنان در برابر یکدیگر» را بررسی می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که سلم امامان در دو حالت خلقت و مصائب، سلم مومنان در عوالم پیشین و در برابر دستورات امامان و سلم مومنان نسبت به یکدیگر که منشا آن تسلیم به امامان است، تبیین شده است.