روش های نقلی استنباط در مدرسه کلامی شیراز

در مقاله حاضر-که به شیوه کتابخانه‌ای و توصیفی تدوین شده است، استنباط گزاره‌های کلامی به واسطه نقل در مدرسه شیراز بررسی خواهد شد. مکتبی که برای مدت سه قرن یعنی قرون هشتم، نهم و دهم کانون اصلی جمعی از متفکران و بزرگانی چون میر سید شریف جرجانی، صدرالدین دشتکی، جلال الدین دوانی، غیاث الدین منصور دشتکی، محقق خفری و ... بود. در مدرسه عقل گرای شیراز، نقل با دو شرط معتبر و مثبت گزاره اعتقادی می‌باشد: اولاً، متواتر و یا حداقل مشهور باشد و ثانیاً، دلیل عقلی دیگری با نقل در تعارض نباشد. فقط در یک صورت با وجود معارض عقلی، نقل مقدم است و آن در جایی است که نقل اثبات کننده ضروریات دین باشد. در این مورد نقل، قطعاً مقدم خواهد بود. در روش‌های نقلی استنباط، عقل، نقش خادم را در تایید قابلیت استنباط روش‌های نقلی دارد. ازجمله روش‌های نقلی استفاده شده می‌توان به تمسّک به ظواهر کلام، استلزامات نقلی و اعتباربخشی نقل توسط عقل اشاره کرد.