تحلیل اقتصادی سیستم ‌های به ‌روز و سنتی نشاکاری در تولید محصول برنج (مطالعه موردی: شهرستان رشت)

هدف اصلی مطالعه حاضر تجزیه و تحلیل اقتصادی استفاده از ماشین نشاکار در مزارع برنج است. برای این منظور کارآیی فنی و نسبت شکاف فناورانه کشاورزانی که با روش سنتی عملیات نشاکاری را انجام داده‌اند با کشاورزانی که از روش‌های به‌روز برای نشاکاری استفاده نموده‌اند مورد مقایسه قرار گرفت. برای محاسبه کارایی فنی از روش ناعاملی تصادفی فراگیر داده ها (stoned) استفاده شد. داده‌های مورد نیاز با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای متناسب با حجم جامعه و با تکمیل پرسشنامه از 531 کشاورز به دست آمد. نتایج مربوط به برآورد کارآیی فنی نسبت به تابع مرزی نشان داد که با استفاده از میزان نهاده فعلی و سطح فناوری موجود، امکان افزایش تولید وجود دارد. این امر نقطه امیدبخشی برای سیاست‌گذاران بخش کشاورزی است. زیرا می‌توان با استفاده از شیوههای انتقال الگوها و روشهای صحیح استفاده از نهادهها به‌صورت درون‌گروهی، بر میزان تولید برنج افزود. نتایج مربوط به کارایی فنی نسبت به تابع فرامرزی نشان داد که شالی‌کاران در سیستم کاشت به‌روز عملکرد بهتری داشته‌اند. افزون بر این، نتایج مربوط به نسبت شکاف فناورانه نشان داد که در تمام مزارع مورد بررسی، کشاورزانی که از روش‌های به‌روز برای نشای برنج استفاده نموده‌اند از نسبت شکاف فناورانه بالاتری نیز برخوردار بوده‌اند. با توجه به نتایج، کشاورزان می‌توانند با خرید ماشین‌های به‌روز به‌صورت تعاونی، تولید محصول خود را افزایش دهند. دولت نیز می‌تواند با سازوکار‌های تشویقی مانند تسهیلات کم‌بهره به کشاورزان و یا تعاونی‌ها جهت خرید ماشین‌های به‌روز، گامی در جهت افزایش تولید و حرکت به سمت خودکفایی بردارد.