بررسی اثر چهار نوع جاذب اتیلن بر افزایش ماندگاری و خصوصیات کیفی سیب درختی رقم رد دلیشز

اتیلن، با فرمول شیمیایی c2h4 که هورمون پیری نام دارد، علاوه بر این که می تواند موجب رسیدگی میوه شود، گاهی نیز منجر به افت کیفیت بسیاری از میوه‌ها از جمله سیب می‌شود. در این تحقیق، تاثیر استفاده از چهار نوع جاذب اتیلن که به صورت ورقه های کاغذی با پوشش های زئولیت، بایوچار، نانوکلی و ldh (هیدروکسیدهای دولایه ای) آماده شده بود، بر عمر نگهداری و خصوصیات کیفی سیب درختی رقم رد دلیشز بررسی شد. به‌منظور بررسی میزان تخلخل حفره های کاغذهای جاذب نام‌برده، بررسی‌های bet و sem انجام گرفت. نتایج این آزمون‌ها نشان داد که هر چهار کاغذ دارای ذرات متخلخل بوده و توانایی جذب گاز را دارند. همچنین، جهت بررسی ماندگاری و خصوصیات کیفی، سه عدد سیب و سه گرم از هر جاذب به همراه تیمار شاهد درون بسته هایی از جنس پلی وینیل قرار داده شد و با دستگاه مکش هوا بسته‌بندی و درون یخچال نگهداری شدند. خصوصیات کیفی این سیب‌ها شامل درصد کاهش وزن، مقدار مواد جامد محلول (tss)، اسیدیته قابل تیتراسیون (ta)، سفتی بافت میوه‌ها و ph، تا پایان روز 35ام انبارمانی، هر 7 روز اندازه‌گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از طرح آماری کاملاً تصادفی بر پایه‌ آزمون فاکتوریل در سه تکرار استفاده شد. مقایسه میانگین‌ها حاکی از آن بود که پس از 35 روز نگهداری، جاذب زئولیت بهترین نتیجه را در حفظ خصوصیات کیفی و افزایش زمان ماندگاری داشت. کم‌ترین کاهش وزن (0.74 درصد)، بیش‌ترین سفتی بافت میوه (n/m^2 2.1)، کم‌ترین مقدار tss (14.2 درصد)، کم‌ترین کاهش در میزان ta (0.17) و مقدار ph (4.53)، برای تیمار زئولیت به‌ دست آمد. بنابراین استفاده از جاذب‌های کاغذی به‌منظور جذب اتیلن از محیط اطراف میوه سیب و در نتیجه افزایش عمر نگهداری آن، تاثیرگذار است اما بیش‌ترین میزان تاثیر را تیمار زئولیت و سپس تیمار ldh داشت.