ارزیابی بازده مصرف سوخت سامانه های گرمایشی متداول در گلخانه ها(مطالعه موردی: گلخانه های استان البرز)

کشت های گلخانه ای یکی از روش های تولید در کشاورزی است که وابستگی زیادی به انرژی دارند؛ بنابراین بهبود بازده مصرف سوخت در سامانه های گرمایشی گلخانه ها، تاثیر خوبی بر انرژی مصرفی بخش گلخانه در کشور و کاهش آلاینده های محیط‌زیست خواهد داشت. در این مطالعه برای تعیین بازده مصرف سوخت سامانه های گرمایشی متداول در گلخانه ها، داده-برداری در شش گلخانه تولید محصولات سبزی و صیفی در شهرستان چهارباغ استان البرز انجام شد. بدین منظور در ابتدا ظرفیت سامانه گرمایشی محاسبه شد. سپس با استفاده از آمار هواشناسی بلندمدت، نمودار تناسب اقلیمی رسم گردید تا مدت زمان روشن بودن سامانه مشخص گردد. تعیین بازده احتراق با روش غیرمستقیم و بر پایه اندازه گیری گازهای احتراق شامل کربن مونواکسید، اکسیژن، کربن دی اکسید، هیدروکربن های سوخته نشده و اکسیدهای نیتروژن انجام شد. همچنین ابعاد و نحوه نصب دودکش در این گلخانه ها بررسی شد. به منظور تحلیل نتایج، تصاویر حرارتی در گلخانه ها نیز ثبت گردید. نتایج نشان داد که گلخانه های احداث شده در مناطق داده برداری شده در استان البرز به 6 ماه گرمایش نیاز دارند تا تولید مطلوب در آن ها صورت گیرد. انتخاب ظرفیت مشعل در سامانه گرمایشی بدون توجه به نیاز گرمایشی گلخانه صورت گرفته و میانگین بازده مشعل های به کار رفته در گلخانه ها، 85 درصد بود. بررسی وضعیت آلایندگی سامانه های گرمایشی نیز نشان داد که درصد آلودگی کربن مونواکسید و کربن دی اکسید در گلخانه های استان البرز به ترتیب 0.06 و 3.085 درصد بود. در خصوص هیدروکربن های سوخته نشده و اکسیدهای نیتروژن نیز گلخانه های استان البرز، شاخص 9.1 و 13.36 ppm را شامل می‌شدند. وضعیت اکسیژن خروجی از سامانه های گرمایشی نیز 23.173 درصد بود. بررسی فنی سامانه های گرمایشی نصب شده در این مناطق و تصاویر حرارتی ثبت شده نشان داد که عواملی مانند به کارگیری سامانه های گرمایشی غیراستاندارد، نصب نادرست آن ها در گلخانه و استفاده از گلخانه های غیراستاندارد از مهمترین عوامل ایجاد این آلاینده ها بودند.